با توجه به آیات سوره قدر میتوان به فضیلتهای شب قدر
- ۰ نظر
- ۲۲ ارديبهشت ۹۹ ، ۱۹:۱۸
با توجه به آیات سوره قدر میتوان به فضیلتهای شب قدر
انسان در زندگى خویش باید رنگى را بپذیرد، امّا در میان همه رنگها، رنگ خدایى بهتر است.
از بابرکت ترین شب های سال شب قدر است که به احتمال بسیار زیاد در ماه رمضان واقع گردیده است
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم: شَهرُ رَمَضانَ
نخستین شب ماه رمضان، درهای آسمان گشوده می شود و تا آخرین شب آن بسته نمی شود. - اگر انسان، ارزش این ماه را می دانست، آرزو می کرد سراسر سال، رمضان باشد. - در این ماه مبارک، روزی ها، مرگ ها و نیز اسامی مهمانان خدا نوشته می شود. - عبادت در شب قدر، از عبادت هزار شب بهتر است. - قرآن کریم در شب قدر بر رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله نازل شده است. (سوره قدر) - این ماه نزد خدا، بهترین ماه و روزهایش بهترین روزها و شب های آن بهترین شب ها و ساعاتش بهترین ساعت ها است. - در این ماه، نفس روزه داران به منزله تسبیح خداوند است و خواب آنان عبادت شمرده می شود و دعاهای آنان نیز به اجابت می رسد. - بهترین عمل در این ماه مبارک، خویشتن داری از حرام های الهی است. - این ماه آغازش رحمت، میانش آمرزش و پایانش رهایی از آتش است. - کسی که در ماه مبارک رمضان، آمرزیده نشود، خداوند او را از درگاه رحمت خود دور می کند.
منبع: میزان الحکمة
22 رجب سال 1228 هجری قمری سالروز وفات بزرگ مردی از تبار ابراهیم پسر مالک اشتر نخعی، شیخ جعفر بن خضر مالکی، معروف به «شیخ اکبر» و «کاشفالغطاء» یکی از بزرگترین علما و مراجع اوایل قرن سیزدهم هجری در جهان تشیع است، وی شاگرد وحید بهبهانی و سیدمهدی بحرالعلوم بوده است، این مجاهد و فقیه نستوه پس از گذراندن عمری سرشار از خدمت به مکتب و امت اسلام در روز چهارشنبه 22 یا 27 رجب سال 1228 هجری قمری پس از 74 سال زیستن پر برکت در دنیا به لقای خدا شتافت و زندگی جاودان خود را آغاز کرد.
از نکات جالب زندگانی وی میتوان به دعای شیخ جعفر در کنار خانه خدا اشاره کرد، این ماجرا در کتاب «قصص العلما» تنکابنی و «عبقات العنبریة لطبقات الجعفریة» شیخ محمد حسین کاشفالغطاء و «روضات الجنات» خوانساری آمده است.
گزیده ای از سخنان رجبعلی خیاط:
خداوند به قدری مهربان است که گویا فقط همین یک بنده را دارد که دائم به او می گوید: این کار را بکن و آن کار را مکن, تا درست شوی.
اگر ما به قدر ترسیدن از یک عقرب از عقاب خدا بترسیم, همه کارهای عالم اصلاح می شود.
تو برای خدا باش خدا و تمام ملائکه اش برای تو خواهند بود.
دل جای خداست. صاحب این خانه خداست, آن را اجاره ندهید.
حال انسان باید همچو فرهاد باشد؛ تیشه ای هم که می زد به یاد شیرین می زد.
اگر انسان خودش علاقه ای به غیر خدا نداشته باشد, نفس و شیطان زورشان به او نمی رسد.
اگر طالب زرق و برق دنیا هستی, آن را دیر یا زود بدست می آوری. اما اگر بخواهی وجود حق تعالی تورا صدا کند و دستت را بگبرد, مقداری معرفت پیدا کن و با او معامله کن.
داشتیم با خانواده برنامه قند پهلو را می دیدیم. یکباره مجری طبق روال برنامه لطیفه ای را مطرح کرد که به راحتی می توانستی از آن بوی تمسخر را برداشت کرد: شخصی به پیتزا فروشی می رود از او می پرسند که به نام کی بنویسم می گوید به نام خدا!!!... او فکر می کند باید برای خرید پیتزا هم باید بنام خدا گفت.
هر چند قصد بیان اعتراض نیست. ما و سایت کوچک «محبت الهی» چه به این حرف ها. ما کی باشیم که به صدا و سیما انتقاد کنیم. روزی برای آن که صدایم شنیده شود در مجله معارف که توسط نهاد مقام معظم رهبری منتشر می شود مقاله ای را منتشر کردم که در آن به موضوع سکولار بودن برخی برنامه اعتراض کردم. با خود گفتم شاید کسی پیدا شود که تلفنی یا ایمیلی یا حتی پیامکی ... به ما بدهد و بگوید مقاله برای آن ها قابل توجه بوده است. اما به نظر می رسد که انتظار بیهوده ای داشتم. الآن هم قضیه به همان منوال است.
خدای متعال در قرآن کریم در کریم به امر پسندیده اعتکاف اشاره دارد و از جمله دستوراتی که بر خلیلش حضرت ابراهیم علیه السلام واجب می شمارد این است که خانه ام را برای طواف کنندگان و معتکفین و اهل نماز و نیاز تطهیر کن. وَ إِذْ جَعَلْنَا الْبَیْتَ مَثابَةً لِلنَّاسِ وَ أَمْناً وَ اتَّخِذُوا مِنْ مَقامِ إِبْراهیمَ مُصَلًّى وَ عَهِدْنا إِلى إِبْراهیمَ وَ إِسْماعیلَ أَنْ طَهِّرا بَیْتِیَ لِلطَّائِفینَ وَ الْعاکِفینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ (البقرة: 125) (و به یاد آر هنگامى که ما خانه کعبه را مرجع امر دین خلق و مقام امن مقرّر داشتیم و (دستور داده شد که) مقام ابراهیم را جایگاه پرستش خدا قرار دهید و به ابراهیم و اسماعیل سفارش کردیم که حرم مرا پاکیزه دارید براى اهل ایمان که به طواف و اعتکاف حرم آیند و در آن نماز و طاعت خدا به جاى آرند.)
ماه رجب و ماه شعبان و ماه رمضان شرافت زیادی دارند و در فضیلت آنها روایات بسیاری وارد شده است. از حضرت رسول (صلى الله علیه و آله) روایت شده که: ماه رجب ماه بزرگ خدا است و ماهى در حرمت و فضیلت به آن نمى رسد و جنگیدن با کافران در این ماه حرام است و رجب ماه خدا است و شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه امت من است کسى که یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، موجب خشنودى خدای بزرگ میگردد و غضب الهى از او دور می گردد و درى از درهاى جهنم بر روى او بسته گردد.
از حضرت موسى بن جعفر (علیهماالسلام) روایت شده است که: هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، آتش جهنم یک سال، از او دور شود و هر کس سه روز از آن را روزه بگیرد بهشت بر او واجب می گردد.
و همچنین فرمود که: رجب نام نهرى است در بهشت که از شیر سفیدتر و از عسل شیرین تر است. هر کس یک روز از رجب را روزه بگیرد البته از آن نهر بیاشامد.
بهار که شروع می شود سرما و زمستان از بین می رود، می روید و می رویاند.
از هر طرف که رد میشی یکی یه تیکه بارت می کنه، جوجه آخوند، حاج آقا تقبل الله، و از این قبیل عنایات که شامل حال ما طلبه ها می شه. این جمله رو گفتم تا حرفم رو از همین جا شروع کنم.
دنیای طلبگی هم مثل بقیه، برای خودش دنیائیه. دنیایی که از ابتدا تا انتهاش شیرینی و لذت حضور خدا موج می زند اما سختی های خودش رو هم دارد. از وقتی که یک طلبه وارد حوزه میشه، تمام نیرو و کشش فامیل و بعضا خانواده چماق میشه توی سر این طلبه. و از راه های مختلف سنگ میذارند جلوی پاش، با تمام اینها طلبه به مسیر خودش ادامه میده.
بعضا خانواده ی طلبه ای از لحاظ مالی در وضعیت مناسبی بسر می بره و اتفاقا با طلبه شدن پسرشون مشکلی نداره، که در این حال طلبه با حمایت خانواده می تونه راحت به زندگیش سر و سامان بده. اما اکثر طلبه ها در وضعیتی نیستند که بتونند با پول و در آمد طلبگی زندگی مرفه و بی دردسری داشته باشند.
شاید به درستی بتوان ادعا نمود همه انسان ها به طور طبیعی خواهان سود و سرمایه بیشتر در زندگی هستند، ولی آنچه مسلم است همه ی آنها به این خواست طبیعی دست نمی یابند؛ چرا که با انتخاب راه اشتباه نه تنها سود و سرمایه ماندگاری بدست نمی آوردند، بلکه متحمل ضرر و ورشکستگی سختی در محاسبات خود می شوند. عمده دلیل این شکست و گرفتاری ها را می بایست در شیوع غلط محاسباتی ریشه یابی کرد. در این نوشتار سعی داریم به یکی از پر ضررترین معاملات انسانها در زندگیشان اشاره کنیم.
تسلیــمـ نخواهــمـ شـــد
زندگـــی می کنـــمـ ...
بـــرای رویاهایـــی کـــه منتظرنـــد بـــه دستـــ مـــن واقعـــی شونـــد...
مــن فرصتـــی بـــرای بـــودن دارمـ،
پـــس ساکتـــ نمی نشینـــمـ !
کـــاری میکنـــمـ تـــا همـــه بداننـــد کـــه مـــن با تمـــامـ توانایـــی هـــا و
کاستـــی ها،شاهکـــار این زندگـــی هستـــمـ؛
کافیــستـــ لحظاتـــ گذشتـــه را رهـــا کنـــمـ و بـــرای ثانیــه هـــای آینـــده
زندگـــی کنـــمـ ... چـــون رویاهایـــمـ آنجاستـــ
و مـــن فقـــط ؛ یکـــ بـــار فرصتـــ زندگـــی کـــردن دارمـ
پـــس همیشـــه با انـــرژی مثبتـــ حرکتـــ می کنـــمـ ...
اصل آفرینش فرشتگان مانند دیگر موجودات، براساس فیض خداوند بوده است؛ یعنی از آنجا که خداوند دارای علم و قدرت بینهایت در خلق عالَم میباشد، تمام پدیدههایی که امکان خلقت در مورد آنها بوده، از جانب خداوند آفریده شدهاند. خداوند متعال، براى عطا کردن از ناحیه خودش، هیچ محدودیتى ندارد، و هر چیز که لایق عطا شدن باشد، عطا میکند. اما در مقابل هر جا که عطا نمیکند، به دلیل محدودیت پذیرنده است، و تقصیری و کاستی در عطا کننده وجود ندارد.[۱] فرشتگان نیز از این قاعده مستثنا نبوده و از آنجا که قابلیت حیات و وجود را داشتند؛ خداوند این نعمت را به آنها داد.
کوهنوردی می خواست به قله ای بلندی صعود کند. پس از سال ها تمرین و آمادگی, سفرش را آغاز کرد. به صعودش ادامه داد تا این که هوا کاملا تاریک شد. به جز تاریکی هیچ چیز دیده نمی شد. سیاهی شب همه جا را پوشانده بود و مرد نمی توانست چیزی ببیند حتی ماه و ستاره ها پشت انبوهی از ابر پنهان شده بودند.
کوهنورد همان طور که داشت بالا می رفت, در حالی که چیزی به فتح قله نمانده بود, پایش لیز خورد و با سرعت هر چه تمام تر سقوط کرد. سقوط همچنان ادامه داشت و او در آن لحظات سرشار از هراس, تمامی خاطرات خوب و بد زندگی اش را به یاد می آورد.
داشت فکر می کرد چقدر به مرگ نزدیک شده است که ناگهان دنباله طنابی که به دور کمرش حلقه خورده بود بین شاخه های درختی در شیب کوه گیر کرد و مانع از سقوط کاملش شد. در آن لحظات سنگین سکوت, که هیچ امیدی نداشت از ته دل فریاد زد: خدایا کمکم کن !
5 توصیه برای عید قربان: ابان بن محمد از امام جواد علیه السلام نقل مى کند که فرمود: در روز عید قربان چیزى با فضیلت تر از پنج چیز نیست: قربانى کردن، یا راه رفتن در جهت نیکى به پدر و مادر یا خویشاوندى که قطع رحم کرده تا به او چیزى ببخشد و آغاز سلام کند، یا مردى که از بهترین جاى قربانیش به دیگران اطعام کند و بقیه آن را به همسایگان از یتیمان و بیچارگان و بردگان بدهد و از اسیران دلجویى کند. خصال، ترجمه جعفرى، ج1، ص، 435
گناه کارترین فرد در عرفات کسى است که از آنجا بازگردد در حالى که گمان می برد آمرزیده نخواهد شد. 1
25 دیقعده روز دحوالارض است و یکی از آن چهار روز است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است. در روایتی روزه اش مثل روزه هفتاد سال است و در روایت دیگر کفاره هفتاد سال است و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت بسر آورد از برای او عبادت صد سال نوشته می شود.
دحوالارض یعنی زمان گسترش یافتن زمین است، در این روز آبها و ناهمواریهای بسیار زمین به گونهای خشک و هموار شد تا برای سکونت مهیا شود.
"دَحو" به معنای گسترش است و بعضی نیز آن را به معنای تکان دادن چیزی از محلِ اصلی تفسیر کرده اند. منظور از دحوالارض (گسترده شدن زمین) این است که در آغاز، تمام سطح زمین را آب فراگرفته بود. این آب ها، به تدریج در گودال های زمین جای گرفتند و خشکی ها از زیر آب سر برآوردند و روز به روز گسترده تر شدند. از طرف دیگر، زمین در آغاز به صورت پستی ها و بلندی ها یا شیب های تند و غیرقابل سکونت بود. بعدها باران های سیلابی مداوم باریدند، ارتفاعات زمین را شستند و دره ها گستردند. اندک اندک زمین های مسطح و قابل استفاده برای زندگی انسان و کشت و زرع به وجود آمد. مجموع این گسترده شدن، "دَحو الارض" نامگذاری می شود.
حتما این روزها در شبکه های اجتماعی با خواندن و کپی پیست کردن حکایتی که در ادامه مطلب می خوانید مواجه شده اید؛ داستان جذاب و زیبایی است که حکمت موجودات خلق شده را بیان می کند. ولی این داستان چقدر واقعیت دارد؟ آیا در منابع دینی ما یافت می شود؟ و آیا در عالم خارج رخ داده است؟ آنچه تحقیق شده است: این قصه منبع درستی ندارد و متن روایت آن در نصوص دینی نقل نشده است و در واقعیت اتفاق نیافتاده اما به عنوان قصه سرایی حکیمانه می توان پذیرفت گرچه بعضی از حکمت هایی که در این داستان گفته شده است ثابت نشده است.
علی بن موسی الرضا علیه السلام به روایت از پدرش علی بن ابی طالب علیه السلام از آخرین جمعه از ماه شعبان یکی از سالهای پربرکت رسالت نبی اکرم صلی الله علیه و آله و سلم خبر داده است که پیامبر در جمع پیروانش خدا را حمد و ثنا گفت و درباره عظمت ماه مبارک رمضان فرمود:
«اى مردم! همانا ماه خدا، همراه با برکت و رحمت و آمرزش، به شما روى آورده است؛ ماهى که نزد خدا برترینِ ماه هاست و روزهایش برترینِ روزها، شب هایش برترینِ شب ها و ساعاتش برترینِ ساعات است.
در عالم بنما کدام بد است که در ضمن آن نیکی نیست و کدام نیکی است که در ضمن آن بدی نیست؟... و از این رو ما را بحث است با مجوسان که ایشان می گویند «دو خداست: یکی خالق خیر و یکی خالق شر.» اکنون، تو بنما خیر بی شر، تا ما مقر شویم که خدای شر هست و خدای خیر. این محال است زیرا که خیر از شر جدا نیست. چون خیر و شر دو نیستند و میان ایشان جدایی نیست. پس دو خالق محال است. خاصیت آینگی، عین القضاة همدانی
خدایـــا! من همانـــم که گــــاه خنــدانم، و گـــــاهی گریــــــان.
گــــاه شـــــکرگـــــــزارم، و گــــــاهی درحـال گــــله کـــــــــردن.
گــــــــــاه بنده ی تـــــوأم، و گــــــــــاهی بنــده ی خـــــویش!
خدای همیشگی ام! من مبتلا به گاه و بی گاه های همواره ام،
بیماری نامتعادل که همیشه به نسخه طبیب خویش عمل نمی کند!
اسیر خویشتنم؛ و گاه و بی گاه های اسارت گونه ام مرا در برگرفته است...
معبود آزاده ام!
رسول گرامی (صلی الله علیه و آله) در ادامه وصایای خود به ابوذر میفرماید: "یا أباذر إن الله سبحانه و تعالی لم یأمرنی بجمع مال ..."؛ خداوند مرا به جمع مال امر نکرده است بلکه مرا به تسبیح و تحمید و عبادت دعوت کرده است: "فسبح بحمد ربک و کن من الساجدین* واعبد ربک حتی یأتیک الیقین."(1) از انضمام این دو آیه، چنین برمیآید که یقین نتیجه عبادتی است که جامع تسبیح و تحمید و سجده باشد.
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) به ابوذر فرمود: نشانه عالمی که از علمش بهره میبرد آن است که هنگام خواندن قرآن نه تنها در آن تدبر میکند، بلکه در پیشگاه خدا ابتهال و تضرع هم دارد.
ابوذر در جلسهای خصوصی از پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) در بارهی برترین آیات پرسید. پیامبر فرمودند: "آیة الکرسی."(1) زیرا در آن آیهی کریمه، کلمه شریف "حی قیوم" ذکر شده است. همچنین گفته شده که در آن اسم اعظم الهی است(2)، چنانکه در آن سخن از توحید و علم و قدرت مطلقه خداوند و همچنین عرش و کرسی به میان آمده است.
گرچه ممکن است سوره "فاتحة الکتاب" برترین سوره باشد، زیرا خداوند در تکریم آن میفرماید: "لقد اتیناک سبعاً من المثانی والقرآن العظیم"(3)، چنانکه آن را عصاره قرآن دانستهاند ولی برترین سوره بودنِ فاتحة الکتاب با برترین آیه بودنِ آیةالکرسی منافات ندارد، زیرا یکی مربوط به سوره است و دیگری مربوط به آیه؛ یعنی یکی نسبت یابی بین سورههاست و دیگری نسبت سنجی بین آیهها.
پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله) در توصیه به ابوذر، آخرین آیه سوره آلعمران را تبیین و مصداقش را مشخص میکند. آیه پایانی سوره آلعمران چنین است: "یا ایها الذین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا واتقوا الله لعلکم تفلحون." این آیه شریفه گرچه مصادیق فراوانی نظیر مرزبانی و حفظ ثغور دارد ولی بارزترین مصداق آن، رفتن به مراکز مذهبی و انس گرفتن با عبادات دینی است، از این رو رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: "کثرة الاختلاف إلی المساجد فذلکم الرباط."(1)
رابطه آن است که انسان وقتی نماز خواند خوشحال نباشد که از عهده تکلیف بدر آمده و خود را فارغ بداند، بلکه باید شوق به عبادت و لذت ارتباط و مناجات با خداوند در او حالتی ایجاد کند که منتظر نوبت نماز دیگر باشد.
"رجب"، ماه خداست؛ ماه پربرکتی است که اعمال بسیاری برای آن ذکر شده است. باید خود را در دریای زلالش بشوییم تا پاک شویم. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، موجب خشنودی خدا می شود و غضب الهی از او دور می گردد و دری از درهای جهنم بر روی او بسته می شود.
اعمال ماه های رجب و شعبان، جهت آماده ساختن روح برای شرکت در میهمانی ماه مبارک رمضان می باشد. برای درک عظمت ماه رمضان باید از قبل خود را آماده نمائیم. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: ماه رجب، ماه استغفار امت من است. پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است.
با مرور روایات بر جای مانده از امام باقر و امام صادق (علیهماالسلام) میتوان دریافت که منبع اصلی این احادیث پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است. از این رو این روایات در منابع اهل سنت نیز دیده میشود. بنابراین ماه رجب و روایات مرتبط با آن میتواند یکی از محورهای مشترک میان مذاهب اسلامی باشد.
ماه رجب پیش از اسلام نیز دارای حرمت بوده است. پس از ظهور اسلام رجب ماه حرام قرار داده شد تا عمره کعبه بجای آورده شود. البته زیارت امام رضا (علیهالسلام) در این ماه نیز حسنه عمره را دارد. این ماه دالان ورود به رمضان است.
گرچه همه زمان ها مخلوق خداست لیکن برخى از آنها از شرافت و ویژگى خاصى برخوردار است. درست است که همه ماه هاى سال، پرتوى از قدرت جهان آفرین است; امّا سه ماه رجب، شعبان و رمضان، داراى امتیاز و برجستگى ویژه اى هستند. در عصر جاهلیت، مردم ماه رجب را گرامى مى داشتند.
پیامبر خدا (صلى الله علیه و آله) مى فرماید: رجب، «شهرالله الأصمّ» است; و بدان سبب آن را «اصمّ» نامیدند که هیچ ماهى به پایه عظمت آن نمى رسد; مردم زمان جاهلیت به رجب حرمت مى نهادند و آنگاه که اسلام درخشیدن گرفت، بر حرمت آن افزود. بدانید که رجب، ماه خدا شعبان، ماه من و رمضان، ماه امت من است پس هرکس یک روز از رجب را روزه بدارد، مستحقّ رضوان الهى گردد و روزه اش غضب الهى را خاموش کند و خداوند درى از درهاى جهنّم را بر او ببندد. اگر کسى به اندازه تمام زمین طلا انفاق کند، برتر از روزه یک روز آن نخواهد بود...
خستگی انسان در طلب روزی حلال، خود عامل بخشش گناهان اوست و چه زیباست انسانی که میداند با کار و تلاش در محضر آفریدگار مورد رحمت و مغفرت قرار میگیرد و با توکل به او، کار خویش را با دلی پر از ایمان، یعنی طهارت روح همراه با طهارت جسم شروع میکند تا در زمان انجام کار و کسب رزق حلال به مقام قرب خداوند نزدیکتر شود و خود را در محضر محبوب خویش مشاهده نماید. تلاش چنین انسانی چونان مجاهدی فیسبیلالله است و اگر در زمان تلاش جهت کسب معیشت خانواده خویش جان به جانآفرین تسلیم کند بسان شهید میماند و اجر و پاداش شهید به او داده میشود. در همین راستا پیامبر خوبیها میفرمایند: «الْکَادُّ عَلَى عِیَالِهِ مِن حَلالٍ کَالْمُجَاهِدِ فِی سَبِیلِ اللَّه؛ آن که خانواده خویش را از حلال روزى مىدهد ، مانند مجاهدِ در راه خدا است».(1)
اهواز حالا حالا بنای لرزیدن دارد, پس لرزه ها همچنان ادامه دارد
إنشاءالله از جهت نوشتاری صحیح نیست و با قواعد درست نویسی سازگاری ندارد چون (إن) در اینجا، حرف شرط است و (شاء) فعل است و دو کلمه اند و قاعدتا باید منفصل و جدا نوشته شوند و (شاید تسامحا قبول کنیم که قرینه مقامیه و سیاق کلام متکلم، دال بر معنای مورد نظر اوست و توهم اشکال را بر طرف کنیم) ولی مطلبی که در این پست گذاشته تحت این عنوان، که معنای انشاءالله (متصل): ما خدا را ایجاد کرده ایم نمی تواند این مطلب درست باشد. زیرا آنچه بمعنای ایجاداست فعل انشاء بفتح همزه اول و رفع همزه آخر است می باشد تا معنای نوشته شده درست بیاید. و دیگر اگر به معنای فعل هم بگیریم، خداوند فاعل است. چون ضمیرمتکلم اصلا در این جا وجود ندارد که بتوان فاعل فعل باشیم و انشاء اگر بفتح همزه باشد بمعنای ایجاد وپدید آوردن است در حالی که در اینجا بکسر ان شرطیه است. این فرد که چنین اشکالی کرده با آیه 35 سوره واقعه -إنا أنشأناهن إنشاء- اشتباه گرفته است. چونکه معنای آیه میشود -ما آنان را به وصفی ناگفتنی پدید آورده ایم- و در پایان; انشاءالله چه به صورت متصل نوشته شود (انشاءالله) و چه به صورت منفصل (ان شاء الله) در هر دو صورت به یک شکل تلفظ می شود یعنی (إن شاءالله) تلفظ می شوند (به کسر همزه ان) و هیچکس أنشاءالله تلفظ نمی کند (به فتح همزه ان) بنابر این در هر دو صورت تغییری در معنا ایجاد نمی شود.
این نرم افزار شامل زیارات و ادعیه مخصوص شب قدر - سخنرانی موضوعی - نوحه های مخصوص شهادت حضرت علی (علیه السلام) - فضیلت های شب قدر می باشد:
بخش زیارات و ادعیه شامل:
- دعای مخصوص شب های قدر
- زیارت امام حسین (علیه السلام) در شب های قدر
- دعای جوشن کبیر
- زیارت عاشورا
- دعای قرآن به سر گذاشتن
- دعای سلامتی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
در این قسمت فایل صوتی هر یک از ادعیه و زیارات به صورت مجزا قابل دانلود می باشد.
فیسبوک: آخرین بازدید؛ 14 دقیقه قبل
گوگل پلاس: آخرین بازدید؛ 7 دقیقه قبل
ویچت: آخرین بازدید؛ 2 دقیقه قبل
وایبر: آخرین بازدید؛ 12 دقیقه قبل
واتساپ: آخرین بازدید؛ 1 دقیقه قبل
قرآن: آخرین بازدید...
آیا وقت آن نرسیده است که دلهاى مؤمنان در برابر ذکر خدا و آنچه از حق نازل کرده است خاشع گردد؟!
چرا در عصر ما اعتکاف در ماه رجب صورت می گیرد در حالی که روایات، فضیلت زمان اعتکاف را منحصر در ماه رمضان بر شمرده است؟
تردیدی نیست که در هر زمان که روزه صحیح باشد، اعتکاف نیز صحیح است؛ ولی از متون دین استفاده می شود که بهترین زمان برای انجام آن، ماه رمضان به ویژه دهه آخر آن است. اعتکاف در ماه رجب، هر چند در متون دینی به صورت صریح و روشن یافت نمی شود، اما در برخی روایات آمده از امام سجاد علیه السلام می فرماید: لقضاء حاجة مؤمن أحب إلى الله من صیام شهرین متتابعین و اعتکافهما فی المسجد الحرام « برآورده کردن نیاز برادر مؤمن بهتر است از دو ماه روزه پی در پی در مسجد الحرام و دو ماه اعتکاف در آن مکان مقدس » عوالی اللآلی ج 1 ص 113
در این حدیث به طور ضمنی اعتکاف در ماه های حرام از جمله ماه رجب، یادآوری شده است. افزون بر آن، خصوص ایام البیض ماه رجب سفارش فراوان به روزه داشتن، دعا کردن و برآورده شدن حاجات و مانند آن شده است و شاید این امر نیز باعث اهمیت اعتکاف در ماه رجب گردیده است، لذا این گفته برخی نویسندگان که در خصوص ماه رجب روایاتی یافت نشده، صحیح به نظر نمی رسد.
کودکی با پاهای برهنه بر روی برف ها ایستاده بود و به ویترین فروشگاهی نگاه می کرد..
زنی در حال عبور او را دید. او را به داخل فروشگاه برد و برایش لباس و کفش خرید. و گفت مواظب خودت باش. کودک به چشم های زن خیره شد و پرسید: ببخشید خانم شما... شما... خدا هستید؟ زن لبخند زد و پاسخ داد: نه... من فقط یکی از بنده های خدا هستم. کودک گفت: مطمئن بودم که با او نسبتی دارید... گاهی دیده اید کسانی را که به خاطر نسبت داشتن با شخص بزرگی مباهات می کنند؟
به راستی چه افتخاری بالاتر از اینکه ما با خدا نسبت داریم! انسانها خدا نمی شوند، اما می توانند خدا گونه شوند و انسان خدا گونه، کارهای خدایی می کند.
عبدی طعنی تکن مثلی، تقل للشیء کن فیکون. (حدیث قدسی)
به ابو سعید گفتند: فلان شخص روی آب راه می رود.
جواب داد: ماهی و قورباغه هم روی آب راه می روند.
دیگری گفت: فلانی در هوا راه می رود.
جواب داد: تمام پرندگان هم این عمل را انجام می دهند.
گفتند: کسی هست که در ظرف یک روز بلکه کمتر، از مشرق به مغرب می رود.
ابو سعید گفت: شیطان هم این کار را می کند.
گفتند: پس کمال انسان در چیست؟
گفت کمال و بزرگواری انسان در آن است که در ظاهر با مردم و در باطن با خالق سبحان باشد.
خدا همه حرف ها را ساده گفت. حرف مشکل نگفت هیچ. این همه را هم که فرستاد هیچ کدامشان حرف مشکل نگفتند. همه ساده حرف زدند. همه حرف های ساده گفتند. تکراری هم گفتند. هیچ کدام از حرف هاشان جدید نبود. همان حرف هایی بود که قبلا هم شنیده بودی و روی لوح سینه ات نوشته بودند.آن حرف ها پاک شدند اما ردشان هست. از همان ردشان است که تو خوب را از بد تشخیص می دهی. عین صاحب کفش که از رد کفشش می شناسیش. خب اشتباه هم میکنی ولی گاهی.