شاید این سؤال برای بعضی پیش آمده باشد

از حضرت زینب علیها السلام نقل شده است

در نظامی که زن موجودی زاید و دست و پاگیر

مرحوم علامه مامقانى (رحمه الله) در جلد سوم کتاب شریف ((تنقیح المقال)) درباره سیدتنا زینب الکبرى (سلام الله علیها) مى نویسد: درباره سیدتنا زینب الکبرى مى گویم: زینب و چیست زینب و چه چیز تو را دانا گردانید (و از کجا درک نموده و دریافتى) که (شرافت و بزرگى و فضیلت و برترى) زینب چیست؟ (پس به طور اختصاص آن هم یک از هزار هزار آن است که) زینب عقیله یعنى خاتون بزرگوار و گرامى فرزندان هاشم (ابن عبد مناف پدر جد رسول خدا) است، و محققا صفات حمیده و خوى هاى پسندیده را دارا بود که پس از مادرش، صدیقه کبرى (سلام الله علیها) کسى دارا نبوده است، تا این که حق و سزاوار است گفته شود: او است صدیقه صغرى، زینب را در حجاب و پوشش و عفت و پاکدامنى (از دیگران) زیادت و افزونى است

حضرت زینب بعد از تمام شدن خطبه به راه خود ادامه داد تا به دارالاماره رسید. در این هنگام بغض راه گلویش را بست. چرا که او همه جای این خانه را می‌شناخت. اینجا روزی خانه زینب بود، روزگاری که اسم پدرش علی با عظمتی بی‌مانند جهان را پر ساخته بود. اشک در دیدگانش حلقه زد. ولی خودداری کرده، مبادا که گریه خوارش کند. زینب دست راستش را به روی قلبش گذاشت. مبادا از هم بپاشد. در آن دم به اتاق بزرگی رسید و دید عبیدالله بن زیاد ملعون در جایی نشسته که پدرش در آنجا می‌نشست و از میهمانان پذیرایی می‌کرد. امروز دوباره زینب به درون این خانه پا می‌گذارد. در حالی که اسیر و داغ‌دار شده، هیچ وقت زینب مانند امروز احتیاج نداشت که به عظمت روحی و نیروی معنوی‌اش اعتماد کند و به اصالت خاندان و شرافت تبارش پناه برد تا آن طوری که شایسته دختر علی و «عقیله بنی‌هاشم» است، بایستد تا بتواند آن چه را که از او شایسته است، نشان دهد.

زیور آلات فدای حیا و عفت!

پس از غارت لباس های امام حسین علیه السلام سپاهیان کوفه و شام به سوی خیمه ها هجوم بردند. لحظاتی تلخ و درد آور بود. زینب کبری علیها السلام بیش از همه تلخی و مخاطرات این تهاجم وحشیانه را احساس می کرد، چرا که از یک سو پاسبان خیمه های حیا و عفت بود و از طرفی دیگر حفظ جان امام زمانش را به عهده داشت. دختر علی علیه السلام که منش و خوی کوفیان را می شناخت، برای حفظ حیای بانوان و قبل از آمدن آنها تمام زیور آلات زنان را جمع کرده و خطاب به عمر بن سعد لعنة الله علیه فرمود: ای عمر بن سعد! سپاهیان خود را از تعجیل و شتاب در غارت خیمه ها باز دار! خود آنچه اسباب و زیور آلات است به شما واگذار می کنیم. مبادا دست نامحرمان به سوی خاندان رسول الله صلی الله علیه و آله دراز شود (و بر قامت حیا و نجابت غباری نشیند) تمامی زیور آلات حتی گوشواره های فاطمه بنت الحسین علیها السلام نیز که یادگار امام بود در محلی جمع شد و پس از آنکه زنان و کودکان در گوشه ای اجتماع کردند، دختر شجاع علی علیه السلام فریاد زد: هر کس میل دارد، وسایل  و زیور آلات را بردارد! عده ای پیش آمدند و هر چه بود غارت کردند..

منبع: أنساب الأشراف، أحمد بن یحیی البلاذری، ج 3، ص 204

در تشرف آقا شیخ حسن سامرایی در سرداب مقدس

وقتی هیچ نداریٰ باید همه چیزباشی...

این درسی است که حضرت زینب علیها السلام  به ما آموخت.