- ۰ نظر
- ۲۰ فروردين ۹۵ ، ۲۳:۵۰
امام پنجم (علیه السلام)، توفیق درک محضر جدّ بزرگوارش امام حسین (علیه السلام)1 و دریافت سلام رسول خدا (صلی الله علیه و آله) را داشت. سید الشهدا (علیه السلام) وى را در دامن خود نشاند و فرمود: (رسول اللّه یقرئک السلام)2
از آن امـام هـمام نقل شده است: هنگامى که نیایم حسین (علیه السلام) به شهادت رسید من چهار ساله بودم و جریان شهادت آن حضرت و تمام آنچه در آن روز بر ما گذشت را به یاد دارم.3
نـقـل برخى از وقایع جانگداز عاشورا و حوادث مربوط به آن توسط شاهدان بزرگى همچون امـام بـاقر (علیه السلام) سبب شده است که این واقعه عظیم در تاریخ ثبت شده و از خطر تحریف اساسى مـحـفوظ بماند. در این نوشتار، بخشى از سخنان امام باقر (علیه السلام) در ارتباط با این حادثه را به رشته تحریر در مى آوریم
حضرت امام محمد باقر علیه السلام میفرمایند: روز قیامت، چون جماعتی را از کنار حوض کوثر دور میکنند، حضرت رسول صلی الله علیه و آله میگریند و میفرمایند: چگونه نگریم بر جماعتى که از شیعیان علىبنابىطالب بوده و به سوی دوزخ روان میشوند؟!
در کتاب «بشارة المصطفى» و «مجالس» شیخ مفید و «امالى» شیخ طوسى روایت کرده اند از شیخ مفید، از ابن قولویه، از حسین بن محمد بن عامر، از مُعَلّى بن محمد، از محمد بن جمهور عَمِّى، از ابن محبوب، از أبو محمّد وابِشى، از ابو وَرْد که گفت: از حضرت امام محمّد باقر علیهالسلام شنیدم که مى گفت: چون روز قیامت بر پا شود، خداوند همه مردم را عریان و پابرهنه در زمین هموارى جمع میکند؛ و آنها را در راه محشر به قدرى متوقف میدارند که همگى عرق بسیارى مى کنند و نفَسهاى آنان به شدت میزند، و به قدرى که خداوند اراده کرده است درنگ مىکنند؛ و این است معناى گفتار خداوند تعالى: «فَلَا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْسًا؛ و در آن وقت (اى پیامبر) نمىشنوى مگر صداى آرام و بدون صوت را.»