اطعام از کارهای زیبا و پسندیده است؛ در قرآن کریم یکی از سبب های جهنّمی شدن جهنّمیان از زبان آنان؛ تشویق نکردن به اطعام فقیران و اطعام نکردن آنان یاد شده است: و لا نحضّ علی طعام المسکین (سوره مبارکه ماعون، آیه 3) ما بر غذا دادن بیچارگان تشویق نمی کردیم. در سیره انبیا و ائمّه علیهم السّلام؛ نمونه های فراوانی از اطعام آن بزرگواران وجود دارد. خدای متعال ،اطعام خاندان رسالت صلّی الله علیهم اجمعین را در قرآن کریم ماندگار فرمود. و سوره دهر (انسان) را در شأن ایثار و اطعام خالصانه آنها به یتیم و مسکین و اسیر نازل فرمود؛ بسیاری از مفسّران و علمای اهل سنّت نزول این آیات در شأن امیرالمؤمنین علیه السلام را پذیرفته اند. چنان که حتی علنی شدن دعوت اسلام در یوم الدّار هم همراه اطعامی بود که به امر رسول خدا صلی الله علیه و آله و توسّط امیرالمؤمنین علیه السلام انجام شد.

نفوذ در میان دولت مردان: روش‏ های حکیمانه و کمالات علمی، معنوی انسانی امام هادی علیه السلام سبب شد که آن بزرگوار در میان کارگزاران حکومت و دولت مردان عصر خویش محبوبیت‏ خاصی پیدا کند.

مثلا هنگامی که هرثمه، آن حضرت را وارد بغداد کرد، اسحاق بن ابراهیم طاهری که والی بغداد بود به او گفت: تو متوکل را می‏ شناسی (که چه قدر فرد خبیث و بدسرشتی است) اگر او را بر قتل این آقا تحریک کنی، امام را خواهد کشت و حضرت رسول اکرم‏ صلی الله علیه و آله در روز قیامت‏ خصم تو خواهد بود و او گفت: «سوگند به خدا، جز نیکی از او ندیده‏ ام.» همچنین «وصیف ترکی» یکی از امرای بزرگ ترک در دستگاه خلافت، در سامرا هرثمه را تهدید کرد که اگر مویی از سر او (امام هادی‏ علیه السلام) کم شود تو مسئول خواهی بود.

اهل سنت می گویند چرا در قرآن آیه ای در مورد جانشینی پیغمبر ـصلی الله علیه و آله و سلمـ نیامده و اسامی آنها را ذکر نکرده در حالیکه به موضوعات ساده مثل وضو و... اشاره نموده است؟ چگونه حقانیت شیعه را از منظر قرآن می توان بیان کرد؟

قبل از تفصیل باید سؤال کرد مگر در باب جانشینی ابوبکر، عمر، عثمان و... در قرآن اشاره شده است؟
برای رسیدن به پاسخ سؤال دانستن امور ذیل ضروری است
الف: جای تردیدی نیست قرآن کتاب هدایت و تبیان هر چیزی است و برای رسیدن انسان به سعادت و کمال برنامه های راه گشا و نجات بخش دارد و کلیات هر امری که در سعادت او دخیل است در قرآن آمده و مجرایی را که از آن مجرا باید این کلیات تبیین شود خود قرآن بیان کرده است و آن امر و نهی پیغمبر است که به دلالت آیه 7 سوره حشر لازم الاتباع است که می فرماید «آنچه را پیامبر آورده بگیرید و از آنچه نهی کرده خود داری کنید...»

حجت الاسلام قرائتی با اشاره به علل رویگردانی مردم از حضرت علی علیه السلام پس از واقعه غدیر خم گفت: چطور می شود 10 هزار نفر سخنان پیامبر صلی الله علیه و آله در مورد ولایت حضرت علی علیه السلام بشنوند و ظرف 2 ماه همه به ایشان پشت نهند؟

بر طبق آیات قرآن می توان گفت:

جایگاه پسر پیامبر، نسبت به دیگران بالاتر است و در قرآن کریم به داستان حضرت یوسف اشاره شده که در مقام فرزند رسل الهی بود اما برادرانش به او پشت کردند.

*در واقعه غدیر خم حضرت علی علیه السلام پسر پیامبرصلی الله علیه و آله نبود پس عجیب نیست که مردم از ایشان روی برگردانند. همچنین حضرت یوسف علیه السلام نسبت برادری با کسانی داشت که او را در چاه انداختند اما حضرت علی علیه السلام هیچ نسبت خویشاوندی با مردم آن زمان نداشت. از طرفی حضرت یوسف علیه السلام هیچ بدی به برادران خود نکرده بود اما با او چنین کردند در مقابل حضرت علی علیه السلام پدران کافر برخی از آن مردم را کشته بود پس جای تعجب ندارد که کینه در دل داشته باشند و ولایت حضرت علی علیه السلام را قبول نکنند.

دومین روز اقامت پیامبر صلی‌ الله علیه و آله در مکّه قبل از عزیمت به عرفات است. امیرالمؤمنین علیه السلام نیز به مکّه آمده و از اعمال طواف و نماز و سعی فارغ شده‌اند. بعد از دیدار پیامبر صلی‌ الله علیه و آله، امیرمؤمنان علیه السلام نزد سربازان و همراهان خود بر می‌گردند تا آنان را برای رسیدن به مکّه فرماندهی کنند. آن حضرت در سفر خود به یمن مأموریت داشتند تا بخشی از جِزیة مسیحیان نجران را، در قالب یک هزار دست لباس، از ایشان تحویل بگیرند و همراه بیاورند.

امیرمؤمنان علیه السلام هنگامی که برای دیدار با پیامبر خدا صلی الله علیه و آله، لشکرِ خویش را در نزدیکیِ مکّه گذاشته، خود به نزد پیامبر می‌شتابند، آن لباس‌ها را به جانشین موقت خود می‌سپارند؛ اما در بازگشت، متوجّه می‌شوند که لباس‌ها در میان سربازان تقسیم شده و آنها را به عنوان لباس احرام برتن کرده‌اند!