|بر بال اندیشه|

سخن گفتن درباره امیرالمؤمنین "علیه السلام"  کار آسانی نیست. شخصیتی که پیامبر اکرم "صلی الله علیه و آله" به وصف او فرمود: "اگر دریاها مرکب و درختان قلم شوند٬ انسانها نگارشگر و جن ها شمارشگر باشند٬ هرگز نتوانند فضائل تو را بشمارند یا علی." (مناقب خوارزمی، ص 235)

جاحظ که یکی از بزرگان اهل تسنن است میگوید: سخن گفتن درباره علی ممکن نیست. اگر قرار است حق علی ادا شود، گویند غلو است و اگر حق او ادا نشود٬ درباره علی ظلم است. (چهارده معصوم آیت الله مظاهری)

نظیر این گونه کلمات درباره امیرالمؤمنین٬ از غیر شیعه بسیار فراوان است که در این نوشتار به برخی از آنها  اشاره میکنیم:

ابو حنیفه (پیشوای بزرگ اهل سنت):

هیچ کس با علی به مبارزه برنخاست مگر آنکه علی از آن برتر بود و اگر علی به مقابله و مبارزه با آنها نمی پرداخت هیچکس نمی دانست سیره بین مسلمین و تکلیف شرعی با این گروهها از چه قرار است. (مناقب ابو حنیفه٬ خطیب خوارزمی، ج 2 ص 83)

دومین روز اقامت پیامبر صلی‌ الله علیه و آله در مکّه قبل از عزیمت به عرفات است. امیرالمؤمنین علیه السلام نیز به مکّه آمده و از اعمال طواف و نماز و سعی فارغ شده‌اند. بعد از دیدار پیامبر صلی‌ الله علیه و آله، امیرمؤمنان علیه السلام نزد سربازان و همراهان خود بر می‌گردند تا آنان را برای رسیدن به مکّه فرماندهی کنند. آن حضرت در سفر خود به یمن مأموریت داشتند تا بخشی از جِزیة مسیحیان نجران را، در قالب یک هزار دست لباس، از ایشان تحویل بگیرند و همراه بیاورند.

امیرمؤمنان علیه السلام هنگامی که برای دیدار با پیامبر خدا صلی الله علیه و آله، لشکرِ خویش را در نزدیکیِ مکّه گذاشته، خود به نزد پیامبر می‌شتابند، آن لباس‌ها را به جانشین موقت خود می‌سپارند؛ اما در بازگشت، متوجّه می‌شوند که لباس‌ها در میان سربازان تقسیم شده و آنها را به عنوان لباس احرام برتن کرده‌اند!