در قرن 13 سال 1343 که وهابیها طائف و مکه را تصرف نمودند؛ قبه عباس را در طائف و قبه عبدالمطلب و ابوطالب و خدیجه و قبه مولد النبی و فاطمه را در مکه ویران کردند. که ویرانه آنها در حجون است و در سال 1344 در جده قبه حوا را ویران کردند و این مرتبه دوم بود؛ مرتبه اول در سال 1218 آنها را ویران کرده (در جنة المعلی مکه، که در حال حاضر بنام «حجون» معروف است بر سر قبر عبدالمطلب جد بزرگوار رسول اکرم صلی الله علیه و آله و ابوطالب عموی پیغمبر و پدر حضرت علی علیه السلام و خدیجه کبری ملکه اسلام بارگاه با عظمتی بنا کردند. و سالها مورد توجه عامه و خاصه بود و کسی از فرق مختلف و مذاهب اسلامی اعتراض نمی کرد و به زیارت آن می رفتند و حتی در مولد النبی صلی الله علیه و آله قبه ساخته بودند و این بارگاه در سال 1218 هجری که سعودی ها شریف غالب را از مکه بیرون راندند و چند ماهی به مکه و حجاز حکومت نمودند. خود عبدالعزیز بن سعود (دومین امیر سعودی ها) با فتوای قاضی القضات مفتی ناصبی حجاز بروز (11 یا 12 محرم 1218 ویران ساخت.) و قبه مولد النبی با قبه زمزم و قبه مولد ابی بکر و کلیه قبه های اطراف کعبه را ویران نمودند. در ظرف سه روز آثاری از این ابنیه های با شکوه دینی باقی نگذاشتند و همه را با خاک یکسان کردند اهل مکه هم به تبعیت آنها طوعا و کرها فعالیت می کردند سپس آلات لهو را آتش زدند و دستور دادند که مذهب وهابیت تدریس شود.¹)

قبر مبارک حضرت حمزه

و در سال 1344 در شهر صیام، شیخ عبدالله بن ملیهد قاضی القضاة را از مکه به مدینه آوردند وی اهل مکه را خطاب و سؤال قرار داد و از تخریب قبه های ائمه سؤال نمودند عده ای از ترس سکوت اخطار نمودند و عده ای در پاسخ گفتند ویران کردن واجب است، سپس دستور داد ویران نمودند. و خواست قبر پیغمبر را خراب کند خواب هولناکی دید که پیغمبر او را منع نمود و بدن خود را پر از زخم و جراحت های خطرناک و ضربه های کشنده و خون چرک عفونی و حربه های برنده بحالت حمله دید از خواب پرید از تصمیم خود برگشت و گفته اند تا زنده بود به مدینه نرفت.

1. کشف الإرتیاب، ص 21 و 23.