|بر بال اندیشه|

10 ربیع الاول سالروز پیوند آسمانی پیامبر اعظم و حضرت خدیجه ^{سلام الله علیهما} مبارکباد

پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم 15 سال قبل از هجرت با حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها ازدواج نمودند[1]. از احادیث شیعه و اخبار عامه معلوم میشود که حضرت خدیجه بنت خویلد بن اسد, در علم و اطلاع به کتب آن زمان معروف بوده است. او از زنان قریش, علاوه بر کثرت اموال و املاک وتجاراتی که داشت, به عقل و کیاثت نیز مزیت داشت و در آن زمان او را طاهره, مبارکه, سیده نسوان و ملکه بطحاء میگفتند. او از کسانی بود که انتظار قدوم پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم را میکشید و همیشه از علما علایم نبوت آن حضرت را جویا میشد.

هنگامی که خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم شرفیاب شد, اول از مهر نبوت سُوال کرد و آن را زیارت کرد اشعار فصیح او در مدح رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم و کمال محبتش به آل عبدالمطلب مشهور است که کاشف از علم و ادب و محبت اوست. در همان روزی که آن حضرت مبعوث به رسالت شد جناب خدیجه سلام الله علیها ایمان آورد.

یکی از داستان‎های مهم زندگی پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ ماجرای عظیم هجرت او و یارانش از مکّه به مدینه است، چنان که قرآن در سوره انفال آیه 30، و سوره بقره آیه 207 به این مطلب اشاره کرده است، که خلاصه‎اش چنین است: هنگامی که مسلمانان در مکّه در فشار و آزار شدید مشرکان قرار گرفتند، پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ، مسلمانان را به هجرت به مدینه دستور داد، مشرکان احساس خطر شدید کردند... و با خود گفتند: هجرت مسلمانان به مدینه موجب تشکّل آنها در مدینه شده، و در آینده نزدیک، کار را بر ما سخت خواهد کرد. سران آنها در «دار النَّدوَه» مجلس شورای خود اجتماع کردند، و هر کدام در مورد جلوگیری از اسلام و دعوت پیامبر، پیشنهادی نمودند، چنان که در آیه 30 سوره انفال به این توطئه، اشاره شده است.در این زمان بود که ابلیس خود را به شکل یه پیرمرد مسن درآورده و به مجلس وارد شد و پیشنهاد خود را مطرح کرد

در قرن 13 سال 1343 که وهابیها طائف و مکه را تصرف نمودند؛ قبه عباس را در طائف و قبه عبدالمطلب و ابوطالب و خدیجه و قبه مولد النبی و فاطمه را در مکه ویران کردند. که ویرانه آنها در حجون است و در سال 1344 در جده قبه حوا را ویران کردند و این مرتبه دوم بود؛ مرتبه اول در سال 1218 آنها را ویران کرده (در جنة المعلی مکه، که در حال حاضر بنام «حجون» معروف است بر سر قبر عبدالمطلب جد بزرگوار رسول اکرم صلی الله علیه و آله و ابوطالب عموی پیغمبر و پدر حضرت علی علیه السلام و خدیجه کبری ملکه اسلام بارگاه با عظمتی بنا کردند. و سالها مورد توجه عامه و خاصه بود و کسی از فرق مختلف و مذاهب اسلامی اعتراض نمی کرد و به زیارت آن می رفتند و حتی در مولد النبی صلی الله علیه و آله قبه ساخته بودند و این بارگاه در سال 1218 هجری که سعودی ها شریف غالب را از مکه بیرون راندند و چند ماهی به مکه و حجاز حکومت نمودند. خود عبدالعزیز بن سعود (دومین امیر سعودی ها) با فتوای قاضی القضات مفتی ناصبی حجاز بروز (11 یا 12 محرم 1218 ویران ساخت.) و قبه مولد النبی با قبه زمزم و قبه مولد ابی بکر و کلیه قبه های اطراف کعبه را ویران نمودند. در ظرف سه روز آثاری از این ابنیه های با شکوه دینی باقی نگذاشتند و همه را با خاک یکسان کردند اهل مکه هم به تبعیت آنها طوعا و کرها فعالیت می کردند سپس آلات لهو را آتش زدند و دستور دادند که مذهب وهابیت تدریس شود.¹)