ام البنین و دو سبط پیامبر

مباهله شاهدی بر اصالت تشیع

مباهله در لغت به معنای یکدیگر را لعنت و نفرین کردن است^[۱]. در روز مباهله بنا بر این بود که مسلمانان و مسیحیان نجران یکدیگر را نفرین کنند

مرج البحرین یلتقیان

همزمان با حلول ماه ذی الحجة فرشتگان، هفت آسمان را آذین بسته اند تا پیوند خجسته آب و آینه؛ ماه با خورشید؛ نور با نور را در عرش جشن بگیرند. بانوی آب، نگین آفرینش، در میان هلهله و شور، با جامه ای از نور، می رود تا در کوچه های مدینه همقدم و همسفر مردی به زلالی آینه، علی مرتضی گردد و محرم دلتنگی هایش شود. می رود تا معنی عشق را به اوج خود برساند و یازده یادگار از تبار علی علیه السلام را در جهان ماندگار کند. و وصلتی فرخنده و میمون را برای همیشه در اولین روز ذی الحجة در تاریخ ثبت نماید.

سالروز وصال خوشبوترین گل های گیتی و حلول ماه پر خیر و برکت ذی الحجة و اعیاد فرخنده آن  تبریک و تهنیت باد!

پاسخ به شبهه مصحف فاطمه سلام الله علیها

آیت الله سبحانی درپاسخ به این پرسش که "گفته شود شیعیان قرآنی به نام «مصحف فاطمه(سلام الله علیها)» دارند، این مطلب تا چه اندازه صحت دارد؟" این گونه پاسخ داده است:
پاسخ: واژة «صحف» در قرآن به معنای مطلق کتاب آمده است، چنان که می‌فرماید:
ـ «وَإِذا الصُّحُفُ نُشِرَتْ» .
«آنگاه که نامه‌های اعمال منتشر گردد».
ـ «إِنَّ هـذا لَفِـی الصُّحُـفِ الأُولـى * صُحُفِ إِبْراهیـمَ وَمُـوسـى»
«این، در صحیفه‌های نخستین، در کتاب ابراهیم و موسی است».
و همچنین«مصحف» نیز از همین ماده اخذ شده و به معنای دفتر یا کتاب جلد شده به کار می‌رفت و در صدر اسلام حتی پس از درگذشت پیامبر، مصحف» نام قرآن نبود بلکه هر کتاب مجلّدی را مصحف می‌نامیدند.
ابن ابی داوود سجستانی در باب گردآوری قرآن، در مصحفی از محمد بن سیرین نقل می‌کند: وقتی پیامبر | درگذشت، امیرالمومنین علی (علیه السلام) چنین گفت:

بقیه مطلب را در ادامه آن بخوانید