|بر بال اندیشه|

یکی از وظایف و تکالیف؛ ندبه بر امام زمان علیه السلام است که در این نوشتار به بررسی آن می پردازیم: ندبه بر حضرت مهدی علیه السلام و اظهار شوق به لقای او، گریه و ابراز نگرانی از مفارقت ومحروم بودن از فیض حضور او، دعا برای تعجیل فرج وظهور او، ذکر مناقب و فضایل و اقدامات و برنامه های انقلابی و اصلاحی آن وجود مبارک و اظهار تأسف از اوضاع ناهنجار و روی کار بودن حکومتهای باطل و مستبد و روشهای بیداگرانه، سنت حسنه ای است که همواره شیعه بر آن مداومت داشته و آن راشعار خود قرار داده و تا ظهور دولت حق و تأسیس حکومت جهانی اسلام، و آزادی و نجات تمام انسان ها، این شعار برقرار بوده و روشنگر خواسته های ارزنده و با ارج و هدفهای مترقی و نجات بخش‌اسلام ‌است.

در طول تاریخ اسلام، تقریباً از همان قرن نخست، به نام کسانى برخورد مى‏ کنیم که با گذاردن نام «مهدى موعود» بر خود، و یا چسباندن این عنوان از سوى دیگران به آنها، داعیه ‏هاى بزرگى داشتند، یا براى آنها قائل بودند؛ گرچه هیچکدام از این مدّعیان نه تنها توفیق اصلاح جهان را نیافتند و دنیاى پر از ظلم و جور را، از عدالت و داد پر نکردند؛ حتّى در محیط کوچک خود نیز مبدأ یک حرکت مختصر اصلاحى نبودند.

شاید نخستین کسى که این نام را بر او گذاشتند- هر چند راضى به این کار نبود- محمّد حنفیّه فرزند على علیه السلام البتّه از مادرى غیر از فاطمه علیها السلام بود که گروه «کیسانیّه» اعتقاد داشتند:

او مهدى موعود است و پس از مرگ او، سر و صدا بلند کردند که او هرگز نمرده است؛ بلکه در کوه «رضوى» در میان دو شیر قرار گرفته که حافظ و نگهبان اویند!

گفت: بسیار خوب، پس من با یک مثال شروع می‌کنم. اگه شخصی که پدرش سال‌ها قبل از دنیا رفته، شبی اونو در خواب ببینه و پدر بهش بگه:"من دوازده صندوقچه‌ی جواهرات در زیرزمین منزل دفن کردم."

هنگامی که از خواب بیدار میشه اول به خودش میگه:"عجب خوابی دیدم! معلوم نیست اثر غذای دیشبه یا افکاره من که همیشه در فکر گرفتاری‌های مادیم هستم." یقین می‌کنه خوابش باطله اما با خودش میگه من که بیدارم، ضرری نداره، کمی وقت می‌ذارم و کف زیرزمین رو می‌کنم. کلنگو برمی‌داره و مشغول میشه.

ناگهان صندوقچه‌ای پیدا می‌کنه!

از شما می‌پرسم، حالا چقدر احتمال میده خوابش درست باشه؟