|بر بال اندیشه|

رویداد #کساء یکی از مهمترین حوادث روشنگر تاریخ زندگی #پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) در جهت معرفی پیشوایان و راهنمایان امت #اسلام و یکی از نقاط روشن و برجسته خصائص و فضایل #اهل‌بیت گرامی ایشان است. حدیث کساء از #احادیث مشهور بین #خاصه و #عامه که در #کتب_فریقین (شیعه و سنى) به طرق و اسانید مختلف بیان شده است و مبدأ اصطلاحاتی همچون #اصحاب_کساء، #آل_عباء، #پنج_تن_آل_عبا و... گردیده است. 🌹🌹🌹🌹

پیش از ملاحظه و بررسی آن، توجه به چند نکته ضروری است:👇👇👇
1) همانطور که در پست بالا اشاره کرده ایم حدیث شریف کساء، از احادیث #صحیح و #مورد_اتفاق شیعه و سنی است و چنان که در این توضیحات خواهد آمد، تردیدی در صحت و صدور آن از پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) نیست.
2) آنچه در پایان کتاب #مفاتیح_الجنان تحت عنوان «حدیث کسا» به این کتاب ملحق شده، #جزء_مفاتیح_الجنان محدث قمی #نیست؛ بلکه توسط #برخی_ناشران ناآگاه به این کتاب افزوده شده است.
3) آنچه با نام «حدیث کسا» به مفاتیح الجنان افزوده شده است، نه تنها محدث قمی آن را نقل نکرده، بلکه در هیچ یک از منابع معتبر حدیثی یافت نمی‌شود.
4) متن فرمایش محدث قمی درباره آن چه به نام «حدیث کسا» به کتاب مفاتیح او افزوده شده این است: اما حدیث معروف به «حدیث کسا» که در زمان ما شایع است، به این کیفیت، در کتب معتبره معروفه و اصول حدیث و مجامع متقنۀ محدثان دیده نشده و می‌توان گفت از خصایص کتاب منتخب(۱) است.(۲)
5) نکتۀ مهم و قابل توجه برای ناشرین کتاب شریف مفاتیح الجنان، این که مرحوم شیخ عباس قمی، مؤلف بزرگوار این کتاب، در پایان آن چنین می‌نویسد: چنین گوید:
این گنهکار رو سیاه، عباس قمی عفی الله عنه: بعد از آن که به عون الله تعالی کتاب مفاتیح الجنان را تألیف نمودم و در اقطار منتشر گشت، به خاطرم رسید که در طبع دوم آن، بر آن زیاد کنم دعای وداعی برای ماه رمضان و خطبۀ روز عید فطر و زیارت جامعۀ ائمّه المؤمنین و دعای «اللّهُمَّ إنِّی زُرتُ هَذَا الإمٰامَ»‌ که در عقب زیارات خوانده می‌شود و زیارات وداعی که هر یک از ائمّه: ‌را به آن وداع کنند و رقعه‌ای که برای حاجت می‌نویسند و دعائی که در غیبت امام عصر ـ عجّل الله فرجه ـ باید خوانده شود و آداب زیارت به نیابت به واسطۀ کثرت حاجت به اینها. لکن دیدم هر گاه این کار را کنم فتح بابی شود برای تصرف در کتاب مفاتیح و بسا شود بعضی از فضولان بعد از این در آن کتاب بعضی از ادعیۀ دیگر بیفزایند یا از آن کم کنند و به اسم مفاتیح الجنان در میان مردم رواج دهند چنان که در مفاتیح الجنان مشاهده می‌شود، لاجرم کتاب را به همان حال خود گذاشتم و این هشت مطلب را بعد از تمام شدن مفاتیح، ملحق به آن نمودم و به لعنت خداوند قهّار و نفرین رسول خدا و ائمّه اطهار (علیهم السلام) واگذار و حواله نمودم کسی را که در مفاتیح، تصرف کند.(3)

🔻باید خطاب به روح بلند ایشان گفت: ای محدث بزرگوار سر از خاک بردار و با کمال شگفتی ببین که با همه پیش بینی هایی که برای پیشگیری از دخل و تصرف در مفاتیح کرده بودی، آنچه را که معتبر نمی دانستی، با نام «حدیث صحیح» بر آن افزودند! و اکنون که می‌گوییم مفاتیح الجنان باید مفاتیح الجنان باشد، از هر سو فریاد بلند می‌شود که: چرا؟! در پایان به ناشران محترم مفاتیح الجنان توصیه می‌کنم که طبق نظر مؤلف، این کتاب را بدون ملحقات غیر مؤلف، چاپ کنند تا مشمول نفرین مؤلف بزرگوار آن نشوند، و بر وزارت ارشاد جمهوری اسلامی نیز فرض است که از چاپ آن برخلاف نظر مؤلف، جلوگیری نماید.(4)

#سند_رویداد_کساء
این رویداد، از نظر سند، هیچ گونه خدشه‌ای را نمی‌پذیرد و محدّثان بزرگ، آن را در کتب معتبر خود نقل کرده‌اند. این حدیث اصطلاحاً «مستفیض» است و حتی با تحقیقی گسترده می‌توان ادعای #تواتر در آن کرد و به هر حال، قراین بسیاری وجود دارد که اگر کسی با تاریخ اسلام آشنا باشد، نمی‌تواند در وقوع این رویداد تردید کند. این رویداد در جامعۀ اسلامی به قدری معروف شد که روز وقوع آن، روز کسا نامیده شد(5) و پنج تن پاکی که مشمول عنایت خاص الهی در آن روز شدند، به «اصحاب کسا» ملقب گردیدند.(6)

آیت الله مکارم شیرازی در توضیحى درباره حدیث کِسا در مفاتیح نوین می نویسد:
اصل حدیث کِسا میان شیعه و اهل سنّت بسیار مشهور و معروف است و جاى هیچ گونه تردیدى نیست که رسول خدا (صلى الله علیه و آله) در منزل حضرت زهرا (علیها السلام)، و یا در خانه خودش زیر پارچه اى شبیه عبا قرار گرفت و حضرت على و حضرت فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین (علیهم السلام) را زیر آن جاى داد و از آنان به عظمت و بزرگى یاد نمود و آن جمع را مصداق آیه: «اِنَّما یُریدُ اللّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ اَهْلَ الْبَیْتِ وَ یُطَهِّرَکُمْ تَطْهیراً؛ همانا خداوند مى خواهد پلیدى و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملاً شما را پاک سازد»، معرّفى کرد.

#چگونگی_رویداد
هیچ یک از احادیثی که دربارۀ #رویداد_کساء رسیده است، آن را به طور #کامل_بیان_نکرده‌اند و هر یک تنها به بخشی از آن اشاره دارند.
لذا ما خواهیم کوشید با بهره‌گیری از همۀ‌ آنها تصویر تقریباً کاملی از این رویداد ارائه دهیم.

روزی #پیامبر اسلام (صلى الله علیه و آله) به خانۀ همسر گرامی خود، #امّ_سلمه، می‌آید.
🔻قرار است او در این روز، #پیام_مهمی از سوی خداوند متعال دربارۀ‌ چند تن از نزدیکان خود دریافت کند. لذا به همسرش تأکید می‌کند که به هیچ کس اجازۀ ورود ندهد.

🔻از سوی دیگر، درست در همین روز، #فاطمه، دختر #پیامبر (صلی الله علیه و آله) تصمیم می‌گیرد برای پدر عزیزش غذای مناسبی به نام #عصیدة (7) (کاچی) تهیه کند. او این غذا را در یک دیگ کوچک سنگی فراهم می‌کند و آن را روی طبقی گذاشته، برای پدر می‌آورد.

🔻امّ سلمه می‌گوید: «من نتوانستم مانع ورود فاطمه شوم». آخر او چگونه می‌توانست میان پیامبر (صلی الله علیه و آله) و پارۀ تنش مانع ایجاد کند؟!
👈 اصولاً منع پیامبر، شامل فاطمه نمی‌شد؛ بلکه اساساً، پیامبر (صلى الله علیه و آله) خانه را به خاطر فاطمه و شوهر و دو فرزندش خلوت کرده بود. باری، فاطمه علیها السلام همراه با طبقی از کاچی خدمت پدر رسد؛ لیکن تنها حضور او کافی نبود.

🔻از این رو، پیامبر (صلی الله علیه و آله) به دخترش فرمود: «برو و همسر و دو فرزندت را هم بیاور». فاطمه بی‌درنگ به منزل بازگشت و طولی نکشید که همراه همسر و دو فرزندش ـ که در آن وقت، کودکانی خرد بودند ـ به خانۀ پدر وارد شد. ام سلمه با اشارۀ رسول خدا (صلی الله علیه و آله) برخاست و در کناری مشغول نماز شد.

🔻#مجلس، کاملاً #خصوصی شد... مجلس انس و قدس. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) با علی (علیه السلام) ـ که او را نفس خود می‌دانست ـ و فاطمه علیها السلام ـ که وی را جزئی از وجود خود معرفی می‌کرد ـ و دو فرزندش حسن و حسین ـ که آنها را دو ریحانۀ خود نامیده بود ـ، کنار سفرۀ‌ فاطمه نشستند.

 عادت پیامبر این بود که بدون همسرش غذا نمی‌خورد؛ ولی امروز، وضع به گونه‌ای دیگر است و سفره سفره‌ای دیگر. اگر امروز امّ سلمه بر این سفره بنشیند، فردا سخن خدا دربارۀ اهل بیت پیامبر به گونه‌ای دیگر تفسیر خواهد شد.

🔻از این رو، پیامبر امروز، استثنائاً از همسرش برای تناول غذا دعوت نمی‌کند، افزون بر این کسای خیبری (8) را بر سر داماد و دختر و فرزندانش می‌کشد و با دست راست به آسمان اشاره می‌کند و می‌فرماید:
#اللّهُمَّ_هٰؤلاءِ_أهلُ_بَیتی،_اللّهُمَّ_أذهِب_عَنهُمُ_الرِّجسَ_و_طَهِّرهُم_تَطهیراً.(9)
✅ خدایا! اینان اهل بیت من هستند. پس هر گونه پلیدی را از آنها دور کن و کاملاً پاکشان گردان!

🔻در روایت دیگری آمده است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود:
#اللّهُمَّ_هٰؤلاءِ_أهلُ_بَیتی_و_خاصَّتی،_اللّهُمَّ_أذهِب_عَنهُمُ_الرِّجسَ_و_طَهِّرهُم_تَطهیراً.(10)
✅ بار خدایا! اینان اهل بیت و خواص من هستند. خدایا! هرگونه پلیدی را از آنها دور کن و کاملاً پاکشان گردان!

🔻در روایت دیگری آمده است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود:
#اللّهُمّ_إنَّ_هٰؤلاءِ_آلُ_مُحَمَّدٍ_فَاجعَل_صَلَواتِکَ_و_بَرَکاتِکَ_عَلیٰ_مُحَمَّدٍ_وَ_عَلیٰ_آلِ_مُحّمَّدٍ_إنَّکَ_حَمیدٌ_مَجیدٌ.(11)
✅ خدایا! اینان خاندان محمد هستند. پس درود و برکات خود را بر محمد و خاندان محمد قرار ده که تو ستودۀ‌ بزرگواری.

🔻آن گاه #جبرئیل_امین، نازل شد و این آیه را ـ که بعدها، آیۀ «تطهیر» نامیده شد‌ ـ‌ خواند:
﴿#إنّما_یریدُ_اللهُ_لِیُذهِبَ_عَنکُم_الرِّجسَ_أهلَ_البیتِ_و_یُطَهِّرَکُم_تَطهیراً﴾(12)
✅ همانا خدا می‌خواهد پلیدی را از شما دور کند و شما را به کلی پاک دارد.

👈 تا این جا #امّ_سلمه در کنار اتاق، کم و بیش ناظر این رویداد نورانی و معنوی بود که دیگر تاب نیاورد. جلو آمد و گوشۀ کسا را بلند کرد تا او نیز از این فضای نورانی بهره‌مند گردد؛ ولی پیامبر با قاطعیت، کسا را از دست او کشید و مانع از ورود او به فضای اهل بیت قرآنی خود شد.

🔻گویا امّ سلمه از این برخورد، دلگیر شد و عرض کرد: آیا من در شمار اهل بیت نیستم؟ 👈 پیامبر (صلی الله علیه و آله) خدا فرمود: #إنََکِ_إلیٰ_خَیرٍ_أنتِ_مِن_أزواجِ_النَّبِیِّ.(13)
✅ تو در راه خیر و نیکی هستی، تو از همسران پیامبر خدایی.

#فضای_رویداد
#تأمل در #متن_واقعۀ_کساء و احادیثی که در این موضوع وارد شده است، به روشنی اثبات می‌کند که این واقعه، آن گونه که برخی از نویسندگان تصور کرده‌اند، یک رویداد معمولی ـ که بعدها اهمیّت پیدا کرده باشد ـ نیست؛ بلکه به دلیل فضای خاص این رویداد و ارتباط آن با نزول #آیۀ_تطهیر، یکی از #استثنایی_ترین_رویدادهای_تاریخ زندگی پیامبر اسلام در زمینۀ معرفی پیشوایان و راهنمایان آیندۀ‌ جامعۀ اسلامی است. متن دعای پیامبر و بسیاری از احادیثی که واقعۀ کساء را روایت کرده‌اند، به روشنی نشان می‌دهد که این رویداد، در جریان نزول #آیۀ_تطهیر و در جهت #تفسیر و #تبیین آن، تحقق یافته است. نقل شده است که پیامبر تا پایان عمر پر برکتش، اصحاب کساء را، شبانگاهان، تا سپیده‌دم، دعا می‌فرموده است و آنها را «#اهل_بیت» می‌خوانده است و این دلالت بر #اهمیّت این #رویداد دارد.

تا این جا روشن شد که حدیث کساء ـ به شرحی که گذشت ـ 👈قطعی و غیر قابل تردید و بیانگر یکی از مهم ترین ویژگی‌های اهل بیت رسول خدا، یعنی ویژگی طهارت و عصمت آنهاست؛ لیکن در این اواخر، حدیثی به عنوان «حدیث کسا» در میان شیعیان، شایع گردیده که پایه و اساسی ندارد. نخستین محدّث معروفی که بی‌اساس بودن این حدیث را اعلان کرده، مرحوم #محدث_قمی (صاحب #مفاتیح_الجنان)ـ رضوان الله تعالی علیه ـ است و شگفت انگیز، این که ایشان اجازه نمی‌داد کسی بر مفاتیح الجنان نکته‌ای بیفزاید و به انجام دهندۀ این کار، نفرین فرستاده است؛ ولی با این حال می‌بینیم که حدیث مذکور بدان افزوده شده است!


🔻دلایل بی‌پایه بودن این حدیث، بسیار است که اینک به برخی از آنها اشاره می‌کنیم:👇👇👇👇

1) این حدیث در هیچ یک از کتب معتبر فریقین وجود ندارد، حتی کتاب هایی که هدف آنها #جمع_آوری_احادیث منسوب به اهل بیت بوده است (همچون بحارالانوار)
2) تا آن جا که ما می‌دانیم، نخستین کتاب که این حدیث را بی‌سند نقل کرده است، همان طور که محدث قمی اشاره کرده، کتاب منتخب طریحی است و این، بدان معناست که از صدر اسلام تا حدود هزار سال بعد، از این حدیث، هیچ اثری در کتب حدیثی دیده نمی‌شود.
3) شگفت انگیز، اینکه این حدیث بی‌سند، در حاشیۀ‌ نسخۀ‌ خطی کتاب عوالم العلوم، با سند می‌شود(!) که شرح آن چنین است:👇👇👇👇
رأیت بخط الشیخ الجلیل السیّد هاشم، عن شیخه السید ماجد البحرانی، عن الحسن بن زین الدّین الشهید الثانی، عن شیخه المقدّس الأردبیلی، عن شیخه علیّ بن عبدالعالی الکرکی، عن الشیخ علی بن هلال الجزائری، عن الشیخ أحمد بن فهد الحلّی، عن الشیخ علی بن الخازن الحائری، عن الشیخ ضیاء الدین علی بن الشهید الأول، عن أبیه، عن فخر المحققین، عن شیخه العلامه الحلّی، عن شیخه المحقّق، عن شیخه ابن نما الحلّی، عن شیخه محمد بن ادریس الحلّی، عن حمزة‌الطوسی صاحب «ثاقب المناقب»، عن الشیخ الجلیل محمد ابن شهر آشوب، عن الطبرسی صاحب الاحتجاج، عن شیخه الجلیل الحسن بن محمد بن الحسن الطوسی، عن أبیه شیخ الطائفة، عن شیخه المفید، عن شیخه ابن قولویه القمی، عن شیخه الکلینی، عن علی بن ابراهیم (عن أبیه ابراهیم) بن هاشم، عن احمد بن محمد بن ابی نصر البزنطی، عن #قاسم_بن_یحیی_الجلاء_الکوفی، عن ابی بصیر، عن ابان بن تغلب البکری، عن جابر بن یزید الجعفی، عن جابر بن عبدالله الانصاری، عن فاطمة الزهراء بنت رسول الله، قال: سمعت فاطمة أنّها قالت: دخل علیَّ أبی رسول الله...(14)

👇👇👇👇👇و اینک چند نکته دربارۀ این سند بالا👆👆👆👆👆

1) 👈چنانکه ملاحظه می شود: در سند این حدیث قاسم بن یحیی جلاء کوفی است که نامی از وی در #کتب_رجالی دیده نمی شود و بدین جهت #مجهول است. از طرف دیگر این خبر، #خبر_واحد است و با روایات فراوان دیگر نیز در ذکر محل حادثه معارض است.

2) تنها مستند سند مذکور، گفتۀ شیخ نورالدین عبدالله بحرانی (مؤلف عوالم العلوم) است که بر فرض ثبوت، می‌گوید: «به خط سید هاشم بحرانی دیدم...»؛ ولی معلوم نیست چه کسی ضامن صحت تشخیص او در این که آن خط، ضرورتاً خط سید هاشم بحرانی است، خواهد بود!

3) 👈سید هاشم بحرانی که این سند منسوب به اوست، این حدیث را در کتاب های خود (تفسیر «البرهان» و «غایة المرام») نیاورده است، با این که او در این کتاب ها به جمع احادیث همّت داشته است، نه ارزیابی و تصحیح آنها؛‌ بلکه آنچه او در این کتاب‌ها آورده، سنداً و متناً مخالف چیزی است که این خط به او نسبت می‌دهد.

4) بسیاری از محدّثان بزرگ شیعه، همچون: #کلینی، #طوسی، #مفید، #طبرسی و #ابن_شهر_آشوب که در این سلسله سند آمده‌اند، در کتب خود، حدیث کساء را به همان گونه‌ای آورده‌اند که در این #توضیحات اشاره شد(15) و مخالف متن حدیث کسای شایع است.

5) سلسله سندی که برای این حدیث در حاشیۀ عوالم ذکر شده، به قدری اشکال دارد که اگر کسی کمترین اطّلاعی از علم رجال، داشته باشد، نادرست بودن آن را آشکارا تشخیص می‌دهد.(16)

6) متن حدیث، علاوه بر این که مخالف همۀ‌ متنهای معتبر است، سستی‌هایی دارد که بر اهل درنگ و دقت، پوشیده نیست.

#خاتمه_بحث_حدیث_کساء

آنچه اشکال را برطرف می سازد و ما را در نقل حدیث مجاز می نماید آن است که:

🔻از آنجا که محتواى حدیث اشکال خاصّى ندارد و بعضى از علما به قرائت آن اهمیّت مى دادند و با توجه به «#احادیث_مَن_بَلَغ» مى توان آن را به «#قصد_رجا» و به امید برآورده شدن حاجات خواند.(17)
🔻همچنین؛ گرچه #قاسم_بن_یحیی_جلاء_کوفی مجهول است؛ ولی سند روایت صحیح است؛ زیرا از #کلینی تا #ابن_ابی_نصر_بزنطی صحیح است، و ابن ابی نصر از #اصحاب_اجماع است که طائفه امامیه احادیث منقول آن ها را صحیح می دانند؛ علی رغم آن که راویان واسطه میان آنان و امام را نشناسند، زیرا اصحاب اجماع قطعا از غیر موثق نقل نمی کنند، حتی مراسیل اصحاب اجماع در حکم مسانید است، یعنی اگر اصحاب اجماع نامی هم از راویان واسطه نبرند، سخن خودشان سند است و احادیثشان پذیرفته است.
👈 ناگفته نماند که سید شهاب الدین حسینی تبریزی که از معاصران مرحوم حاج شیخ آقا بزرگ تهرانی و ساکن قم بوده است، جزوه ای به زبان فارسی در بیان سند حدیث کساء نوشته که در سال 1356 ق چاپ شده است.(18)
🔻این متن را غیر از #صاحب_عوالم برخی از علمای شیعه نقل نموده و بر آن تکیه کرده اند مانند:
1) حسن بن محمد دیلمی (قرن هشتم) مولف کتاب ارشاد القلوب در کتاب غرر الاخبار و درر الآثار فی مناقب الاخیار.
2) فخرالدین طریحی (م 1078 ق) صاحب کتاب مجمع البحرین در کتاب المنتخب ،ص 186.
3) شیخ علی بن نقی احسائی در کتاب نهج المحجة فی فضائل الائمة. (19).
4) محمد جواد رازی مازندانی در کتاب نور الآفاق.

البته روشن است که نقل این بزرگان #بر_طریق_روایت_نمی_افزاید و آن را از #خبر_واحد بودن بیرون نمی کند؛ ولی می توان گفت که: عمل آن ها موجب جبران ضعف سند و وحدت آن است با آن که گفتیم سند ضعیف نیست. بلکه صحیح است.

🔻اصل اختلاف مضمون #این_خبر (حدیث کسای شایع) با #روایات_گذشته (موثق و صحیح) تنها در محل حادثه است و برخی از فقرات اضافه (این خبر) جنبه #تکمیلی دارد نه #تعارضی؛ ولی در اصل پیام حدیث که نزول آیه تطهیر در شأن خمسه طیبه است با سایر روایات اتفاق دارد، و همین کافی است.

🔸#قابل_توجه
این مطلب را با #دقت_بیشتر بخوانید

از اینها گذشته، چنانکه گفتیم #حدیث #کساء #دعا_نیست که بخواهیم روی یکایک الفاظ آن تکیه کنیم، بلکه منظور از خواندن حدیث کساء در جمع دوستان و شیعیان اهل بیت، بازگو کردن آن و بیان نزول آیه تطهیر در شأن آن بزرگواران و تحقیق در تعیین اشخاص اهل بیت علیهم السلام و ذکر فضیلت آنان است، از این رو #الزامی_نیست که حتما #همین_متن_خوانده_و_بازگو_شود، بلکه به یقین می توان روایاتی را که از کتب شیعه و اهل سنت درباره ی حدیث کساء در این تحقیق نقل شده برای جمع خواند و نتیجه ی مطلوب را گرفت. زیرا آنچه آثار گذشته را در پی دارد و موجب رضای حضرت حق و برآورده شدن حاجات و رفع هموم و غموم می شود، ذکر فضائل اهل بیت است به ویژه این فضیلت؛ نه صرف بازخوانی الفاظ روایتی خاص.


در #پایان پاسخی را هم از مرحوم آیه الله سید محمد کاظم یزدی صاحب #عروة_الوثقی که به سؤالی در این زمینه داده اند نقل می کنیم:

حجة الإسلاما! چه مى‌فرمایید در خصوص حدیث کسائى که از حضرت فاطمه زهراء سلام اللّٰه علیها روایت شده، سند آن حدیث شریف، ضعیف است یا صحیح❓صحت و ضعف آن را به دو کلمه مرقوم و به خاتم شریف مزین فرمائید، خصوصا چند کلمه ذیل خبر که پیغمبر اکرم (صلى اللّٰه علیه و آله) سوگند یاد مى‌کند و مى‌فرماید‌: «یا علی! و الذی بعثنی بالحق نبیا‌ إلى آخر الخبر» صدق است یا کذب❓ جزء حدیث است یا الحاق است❓ صدق و کذب و جزئیت و الحاقى بودن و عدم آن را نیز به دو کلمه مرقوم و به خاتم مبارک مزین فرمائید که عند اللّٰه و عند الرسول بى اجر نخواهید بود.

جواب: 👇👇👇👇👇

بسم اللّٰه الرحمن الرحیم.

اصل قضیه کسائیه فی الجمله از معلومات است. چنانچه از اخبار کثیره از آن چه در خصوص آیه تطهیر وارد است؛ (20) مستفاد مى‌شود که از جمله آن ها خبر #منتخب است. (21)

🔻و آن هر چند #مرسل است، لکن در عداد آن اخبار است که بسیارى از آن ها ضعیف است و ارسال آن مضر نیست. و اما مکان وقوع این قضیه، پس اخبار در آن مختلف است. از چند خبر مستفاد مى‌شود که در خانه #ام_سلمه بوده است. و از خبرى بر مى‌آید که در خانه #زینب، زوجه حضرت پیغمبر صلى اللّٰه علیه و آله بوده است و از خبرى استفاده مى‌شود که در #مسجد بوده. در عرض #خبر_منتخب این است که: در خانه #صدیقه_طاهره علیها السلام بوده. 👈 و ممکن است رفع منافات ما بین آن ها به این که: این قضیه #چند_دفعه واقع شده، یا پیش از نزول آیه تطهیر یا بعد از آن.

و ممکن است استفاده تعدد وقوع آن از اختلاف اخبار در جامه اى که زیر آن رفته‌اند. چنانچه از جمله اى از اخبار بر مى‌آید که #کساء_خیبرى بوده، و در بعضى تعبیر به #فدکى شده، و از بعضى بر مى‌آید که #کساء_کوفى بوده، چنانچه در خبرى است که #امیرالمؤمنین علیه السلام مى‌فرماید در مقام تعدد مناقب خود‌: "و ألقى علینا عباء قطوانیة، فأنزل اللّٰه تبارک و تعالى فینا إِنَّمٰا یُرِیدُ اللّٰهُ ..." إلى آخر الآیة. و #قطوان موضعى است در #کوفه ینسب إلیه الأکسیة، کما فی القاموس.

و در بعضى تعبیر شده است به #خمیصه_سوداء. و در بعضى دارد‌: "التفع علیهم بثوبه و قال إِنَّمٰا یُرِیدُ اللّٰهُ، إلى آخر الآیة". و در #خبر_منتخب، #کساء_یمانیة است. پس از این اختلافات، ممکن است استفاده تعدد وقوع این قضیه که یک دفعه آن ها در خانه #فاطمه (سلام اللّٰه علیها) بوده. (22)

#فضیلت_قرائت حدیث_کساء

اما راجع به #فضیلت_قرائت آن بزرگانى مانند مرحوم #آیت_الله_بهجت عنایت و توجه زیادی به این حدیث داشتند؛ از این رو برای گرفتن حاجت های دنیوی و اخروی و دفع بلا و مریضی توصیه می کردند و می فرمودند: هر وقت یکی از افراد خانوداه مریض شد، شب هنگام افراد خانواده را جمع کنید و با هم حدیث کسا بخوانید.

#پایان🌹

محتاج دعا😍

°•کپی با ذکر #صلوات آزاد است•°
کانال 🌴اکمال🌴 را در پیام رسان ایرانی سروش دنبال کنید
ekmaal@📡

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

📚منابع
۱. نوشتۀ فخر الدین محمد بن علی نجفی معروف به شیخ طریحی، متولد نجف، متوفای: سال 1085قمری.
۲. منتهی الآمال، شیخ عباس قمی: ج1، ص 527.

3. مفاتیح الجنان (خوش نویس: محمد رضا افشاری، ناشر: پیام آزادی)، ص 945 (مقدمۀ بخش «ملحقات مفاتیح الجنان»)

4. محمد محمدی ری شهری 25 رمضان المبارک 1426 7/8/1384
5. نگاه کنید به: الخصال: ص 550، الغدیر: ج4، ص 40.
6. نگاه کنید به: بحارالأنوار: ج22، ص 245و 494، مجمع البیان: ج9، ص 44.

7. غذایی که با آرد و روغن، درست می‌شود. (لسان العرب: ‌ج3، ص 291)

8. عبایی از بافته‌های مردم منطقۀ خیبر.
9. تفسیر الطبری: ج 12، جزء 22، ص 7.
10. مسند ابن حنبل: ج 10، ص 197، ح 26659.
11. مسند ابن حنبل: ج 10، ص 228، ح 26808.
12. احزاب، آیۀ 33.
13. تفسیر الطبری: ج 12، ص 7.

14. عوالم العلوم: ج 2، ص 930.

15. برای نمونه: أمالی الطوسی: ص 263 و 368، أمالی الصدوق: ص 381 ـ 382، مجمع البیان: ج 8 ص 559، و برای مطالعۀ گسترده‌تر همۀ نقل‌ها، نگاه کنید به: اهل بیت در قرآن و حدیث: ج 1، ص 24 ـ 37 و 46 ـ 69
16. نگاه کنید به: عوالم العلوم: ج 2، ص 930 (پانوشت دوم).

17. مفاتیح نوین، آیت الله مکارم شیرازی، چاپ پنجم، ص 1165.
18. الذریعة، ج 2، ص 378.

19. به نقل شیخ آقا بزرگ تهرانی در الذریعة، ج 24، ص 424.

20. براى مطالعه این روایات که بسیارى از آنها از طریق عامة نقل شده است، ر. ک: فضائل الخمسة من الصحاح السنة، سید مرتضى حسینى فیروزآبادى آبادى، چاپ بیروت، مؤسسه اعلمى، ج 1، ص 270 تا 289، و بحار الأنوار، ج 35، ص 206، باب آیة التطهیر.
21. فخر الدین طریحى، المنتخب، چاپ حیدرى، نجف، مجلس ثانى از جزء 3، ص 259.
22. یزدى، سید محمد کاظم طباطبایى، سؤال و جواب (للسید الیزدی)، در یک جلد، مرکز نشر العلوم الإسلامی، تهران - ایران، اول، 1415 ه‍ ق.