در فرهنگ اسلامی؛ مغرب، مبدأ و شروع روز بعد است زیرا با غروب خورشید، روز نیز پایان یافته است و شبانه روز بعدی آغاز شده است. آغاز روز شرعی از اذان صبح (به نظر برخی از طلوع آفتاب) تا لحظه غروب و ناپدید شدن خورشید است.

به عنوان مثال وقتی غروب روز پنج شنبه می شود در اصل وارد شبانه روز جمعه شده ایم و شبانه روز پنج شنبه تمام شده است چنان که می گوییم الان شب جمعه است. اعمال واجب و مستحبی شب و روز نیز بر اساس این اوقات در نظر گرفته می شود که اصطلاحا: «اوقات شرعی» بدان گفته می شود و منشأ و زمان فیوضات الهی و برکات معنوی برای اهل ایمان هستند.

همانگونه که می دانیم اوقات و ایام در دین مبین اسلام معنا و مفهوم و به تعبیر ما روح ندارد. خواصی که  شب و روز «جمعه» دارد. دیگر روزهای هفته فاقد آن هستند.

ایام اختصاصی اهل بیت علیهم السلام

سیّد ابن طاووس در جمال الأُسبوع می نویسد: ابن بابویه رحمه الله مسنداً از صَقر بن أبی دُلَف روایت کرده که چون متوکّل، حضرت امام علی النَّقی علیه السلام را به سُرّ مَن رأی (سامرا) طلبید، روزی به خدمت آن حضرت رفتم خبری از احوال آن جناب بگیرم؛ و آن حضرت را نزد زراقی، حاجبِ متوکِّل محبوس کرده بودند. چون نزد او رفتم گفت: چه کار داری؟ گفتم: به دیدن شما آمده ام. ساعتی با هم نشستیم و از هر گونه صحبتی با هم کردیم تا آنکه مردم را متفرّق کرد و مجلس خلوت شد، باز پرسید که برای چه آمده ای؟ من همان جواب اول را دادم، گفت: گویا آمده ای که خبری از مولای خود بگیری؟ من ترسیدم، گفتم: مولای من خلیفه است و گفت: ساکت شو که مولای تو بر حقّ است و من نیز اعتقاد تو را دارم. گفتم: اَلحَمدُلِله. پس گفت: آی می خواهی نزد او بروی؟ گفتم: بلی. گفت: قدری بنشین تا صاحب البرید از نزد او بیرون آید. من نشستم تا وقتی که صاحب البرید بیرون شد. آن وقت پسرکی را مأمور کرد که مرا به نزد آن حضرت ببَرد، چون به خدمت آن جناب رسیدم، دیدم بر روی حصیری نشسته است و در برابرش قبری کنده اند، پس سلام کردم. حضرت جواب داد، فرمود: بنشین. سپس فرمود که برای چه آمده ای؟ گفتم آمده ام که از احوال شما خبری گیرم. پس چون نظرم بر قبر افتاد گریستم. حضرت فرمود که گریه مکن که در این وقت از ایشان آسیبی به من نمی رسد. گفتم: اَلحَمدُلِلهِ، پس گفتم: ای سیّد من، حدیثی از رسول خدا صلی الله علیه و آله روایت شده که معنی آن را نمی فهمم. فرمود: چیست آن حدیث؟ عرض کردم: «لاَ تُعادُوا الأیَّامَ فَتُعَادِیَکُم»؛ یعنی: «دشمنی نکنید با روزها که آنها با شما دشمنی خواهند کرد». فرمود: مراد از ایّام و روزها ما هستیم مادامی که به پاست آسمانها و زمین؛ شنبه اسم رسول خدا صلی الله علیه و آله است و یکشنبه امیرالمؤمنین (علی) علیه السلام و دوشنبه حسن و حسین علیهما السلام و سه شنبه علی بن الحسین و محمّد بن علی و جعفر بن محمد علیهم السلام و چهارشنبه موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّد بن علی علیهم السلام و منم و پنج شنبه فرزندم حسن علیه السلام و جمعه فرزند فرزندم است و به سوی او جمع می شوند اهل حق. این است معنی ایّام، پس دشمنی نکنید با ایشان در دنیا که دشمنی کنند با شما در آخرت، پس فرمود: وداع کن و بیرون رو که ایمن نیستم بر تو و می ترسم اذیّتی به تو رسد.

وقت ویژه حضرت ولی عصر علیه السلام

بهتر آن است که ساعت امام زمان علیه السلام را حدود یک ساعت قبل از غروب در نظر بگیریم تا إن شاءالله در همان لحظات توفیق درک فیوضات و برکات این امام همام علیه السلام نصیب ما شود. هرچند هر لحظه و هر مکان متعلق به همه معصومان علیهم السلام است اما چنانکه در تقسیم بندی های ایام هفته، روز جمعه تعلق بیشتری به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف دارد اگر در غروب جمعه که ساعت مخصوص حضرت ولی عصر علیه السلام است توجه شخص منتظر به امام غائب علیه السلام باشد، متقابلا توجه و حمایت امام عصر علیه السلام به او بیشتر از هر زمان و ساعت دیگری خواهد بود. چه بسا دل تنگی منتظران فرج آل محمد صلی الله علیه و آله اجمعین در ساعت آخر روز جمعه که هم روز و هم ساعت تعلق و اشتراک خاص به غوث زمان، کهف امان، حضرت صاحب الزمان علیه السلام دارد از این بابت باشد.

انجام کارهای فرهنگی مناسب

اقشار و توده های مختلف مردم به خصوص فعالان دلسوز فرهنگی و معنوی در اقدامی هدفمند و اصولی، ساعت معنوی و مخصوص به وجود نازنین امام زمان عجل الله تعالی له الفرج یک ساعت (شرعی) مانده به غروب آفتاب را به سبک ها و روش های نوین، پیوسته به احیا و زنده نمودن یاد و ذکر این امام غریب علیه السلام، مشغول باشند و آن را با کیفیت بهتری تعظیم و تکریم نمایند.

اللهمَّ عجِّل لِوَلیِّ امرِکَ الفرجَ و اجعلنا من خیر اعوانه و انصاره