اصبغ بن نباته روایت کرد که امیرالمؤمنین در بلندى هاى کوفه براى (برآوردن حاجات) مردم مى نشست. روزى به افرادى که در اطراف آن جناب بودند فرمود: کدام یک از شما آن چه را که من مى بینم مى بیند؟ گفتند: اى چشم بیناى خدا در میان بندگانش ، چه چیزى را مى بینى؟ فرمود: شترى را مى بینم که جنازه اى را حمل مى کند و مردى را مى بینم که شتر را مى راند و مرد دیگرى زمام آن را مى کشد و به زودى بعد از گذشت سه روز بر شما وارد مى شوند. وقتى روز سوم فرا رسید، آن دو مرد به همراه شتر در حالى که جنازه اى بر روى آن بسته شده بود، وارد شدند و بر جماعت سلام کردند. امیرالمؤمنین علیه السلام بعد از احوال پرسى از آنها پرسید: شما کى هستید و از کجا مى آیید و این جنازه کیست و براى چه آمده اید؟ عرضه داشتند: ما از اهل یمن هستیم . اما این میت پدر ماست و هنگام مرگ به ما وصیت کرد و گفت: وقتى که مرا غسل دادید و کفن نمودید و بر من نماز خواندید، مرا به این شترم سوار کنید و به جانب عراق ببرید و در بلندى هاى کوفه دفن نمایید. امیرالمؤمنین علیه السلام فرمود: آیا از او سؤ ال کردید براى چه، چنین کنیم؟ گفتند: آرى از او پرسیدیم و او پاسخ داد که در آن جا مردى دفن مى شود که اگر در روز قیامت تمام اهل محشر را شفاعت نماید، شفاعتش پذیرفته مى شود. امیرالمؤمنین علیه السلام برخاست و فرمود: راست گفته. به خدا سوگند آن مرد من هستم (من به خدا سوگند آن مرد هستم)1
جهت دانلود فایل های صوتی و تصویری فضایل به ادامه مطلب بروید
