10 ربیع الثانی سالروز عروج شهیده قم حضرت معصومه علیها السلام تسلیت باد

آیت الله سید محمد علوی گرگانی (دام ظله) در مورد فضایل، کمالات و اهمیت زیارت آن حضرت می فرماید: «شخصیت حضرت فاطمه معصومه (علیها السّلام) در حدی است که قلم قدرت بر تحریر و زبان توان بر تقریر آن ندارد. و اگر چیزی هم نوشته شود فقط از باب ذکر نمونه و چیدن خوشه ای از خرمن پرفیض آن حضرت می باشد، زیرا چه گویم در حق شخصیتی که زیارت قبرش در قم موجد دخول جنت است. بر حسب فرموده برادر بزرگوارش حضرت ثامن الائمه علی بن موسی الرضا (علیه السّلام) که: «من زارها عارفاً بحقها فله الجنة» بلکه در بعضی از احادیث جمله «عارفاً بحقها»را ندارد. و بس است در فضیلت و شخصیت آن حضرت که شخصیت های بزرگ عالم اسلام و فقهاء عالی مقام مانند حضرات آیات عظام حاج شیخ عبدالکریم حائری مؤسس و بنیانگذار حوزه علمیه قم و آیت الله حاج آقا حسین بروجردی متوسل به آن حضرت گردیده و نتیجه می گرفتند... در شأن و جلالت و فضیلت او همین بس که وقتی نزد امام صادق (علیه السلام) بحث قم و شرافت آن پیش آمد، امام صادق (علیه السلام) فرمود: «قم کوفه کوچک است و بهشت هشت در دارد، سه در از آنها به روی قم باز است و بانویی از فرزندان من در آن جا دفن خواهد شد که فاطمه دختر موسی نام دارد و با شفاعت وی همه شیعیان وارد بهشت می ­شوند».¹ شفاعت جمیع شیعیان مقام والایی است که به اشخاص عادی، اعطا نمی ­شد. چنانکه فراز پایانی زیارتنامه حضرت معصومه (علیها السلام) طبق نقل امام هشتم (علیه السلام) به این حقیقت اشاره دارد: یا فاطمة اشفعی لی فی الجنة فان لک عندالله شأنا من الشأن.

شهادت به حکم این که عملی آگاهانه و اختیاری است و در راه و هدفی مقدس است و از هر گونه انگیزه خود گرایانه منزّه و مبرّا است، ‌تحسین انگیز و افتخار آمیز است و عملی قهرمانانه تلقی می شود. میان انواع مرگ ها تنها این نوع از مرگ است که از حیات و زندگی، برتر و مقدس تر و عظیم تر است. مرگی "شهادت" محسوب می‌شود که با توجه به خطرات احتمالی یا ظنّی یا یقینی فقط به خاطر هدفی مقدس و انسانی و به تعبیر قرآن "فی سبیل الله" از آن استقبال کند. شهادت دو رکن دارد: یکی این که در راه خدا باشد؛ هدف، مقدس باشد و انسان بخواهد جان خود را فدای هدف نماید. دیگر این که آگاهانه صورت گرفته باشد. کلمة شهید و مفهوم شهید در کلمات و مفاهیم اسلامی و در ذهن کسانی که فرهنگشان اسلامی است، مفهومی نورانی و مقدس است و در همه عرف ها توأم با قداست و عظمت است. از نظر اسلام، هر کس به مقام و درجة شهادت نائل آید که اسلام او را با معیارهای خودش شهید بشناسد، ‌یعنی در راه هدف های عالی اسلامی به انگیزه برقراری ارزش های واقعی بشری کشته بشود، به یکی از عالی ترین درجات و مراتبی که یک انسان ممکن است در سیر صعودی خود نائل شود، نائل می گردد.

آنچه در حال زوال و در سراشیبی سقوط است قشر متعصب و متحجر و خطرناک وهابی است که همه مسلمین را جز خود مشرک می دانند و جان و مال آنها را مباح می شمرند. فرقه بی منطق و نادرست برداشت وهابی که تنها فقط الفاظ عربی قرآنی را حفظ کرده و بدون اندیشیدن و تأمل مسلمین را با برداشت غلطی که از آیات دارند متهم می کنند؛ رو به نابودی است. فرقه ای که با جهل مرکبش ادعا می کند ما مصداق اسلام هستیم، کلمات عربی را فقط خود ما می فهمیم؛ با پیروی کورکورانه از عقاید "ابن تیمیه دمشقی" و "محمد بن عبدالوهاب" نادانسته سرآمد شرک در توحید شده اند. نخستین واژه مهمی که وهابیان در آن گرفتار اشتباه و خطا شده و بعد از آن فتوای اباحه خون و مال و نوامیس بسیاری از مسلمین را صادر کرده اند واژه "شرک" و "مشرک" است. و یا مفاهیم قرآنی دیگری مثل "إله" و "عبادت" و "شفاعت" و "دعا در قرآن" و "بدعت در کتاب و سنت" که به جای اینکه به قرآن مراجعه کنند و تنوع موارد استعمال "دعا" را ببینند و آنها را در کنار هم بپیچند و از مجموع آنها به عمق تعلیمات قرآن در مسأله دعا پی ببرند، تنها به مطالعه چند آیه بسنده کرده، و بریده اند و دوخته اند و به دنبال آن حکم شرک و کفر اکثریت مسلمین جهان را صادر کرده اند، و از آن اسفبارتر این که در عمل نیز آن را اجرا کرده، و جمع کثیری از مسلمین مخلص را تا به امروز از دم تیغ گذرانده و اموالشان را به یغما برده اند.

این فرقه اضافه بر جمود فکریی که دارند، ارزش های فرهنگی را نیز زیر پا گذاشته اند. و تا به الان سعی در نابود کردن گران بهاترین آثار تاریخی اسلام را دارند (من جمله حرم پیغمبر و..) و هنوز هم این عقیده را در ذهن پلید خود می پرورانند.

آری همانگونه که ده سال پیش از فروپاشی شوروی، نگارنده کتابی تحت عنوان "پایان عمر مارکسیسم" به رشته تحریر درآورد. در آن کتاب بر این نکته تأکید شده بود که قرائن و شواهد موجود گواهی می دهد که "مارکسیسم" به پایان عمر خود نزدیک شده و به زودی غروب خواهد کرد. و همانطور صورت گرفت، پیش بینی و فروپاشی درست از آب درآمد و روسیه شوروی ماکسیست با آن همه رجز خوانی ها و ادعاهای بزرگ و اقرار بر این که نظام سرمایه داری به زودی نابود خواهد شد و ماکسیسم تمام جهان را فتح می کند، از هم متلاشی شد و به بایگانی تاریخ پیوست!

این پیش بینی نه "علم غیب" بود و نه "کهانت"، بلکه برخاسته از طبیعت مارکسیسم بود.

اکنون نیز تمام قراین و شواهد نیز نشان می دهد که عمر "وهابی گری افراطی" به سر آمده و طرفداران و حامیان خود را به سرعت از دست می دهد و به گذشته تاریخ سپرده می شود، و هم اکنون آثار این فروپاشی نمایان شده است، زیرا در بطن اصول "وهابیت تندرو" اموری نهفته است که قابل بقا و دوام به خصوص در دنیای امروز نیست.

وهابیت به پایان عمر خود نزدیک می شود.