"رجب"، ماه خداست؛ ماه پربرکتی است که اعمال بسیاری برای آن ذکر شده است. باید خود را در دریای زلالش بشوییم تا پاک شویم. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، موجب خشنودی خدا می شود و غضب الهی از او دور می گردد و دری از درهای جهنم بر روی او بسته می شود.
اعمال ماه های رجب و شعبان، جهت آماده ساختن روح برای شرکت در میهمانی ماه مبارک رمضان می باشد. برای درک عظمت ماه رمضان باید از قبل خود را آماده نمائیم. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: ماه رجب، ماه استغفار امت من است. پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است.

با مرور روایات بر جای مانده از امام باقر و امام صادق (علیهما‌السلام) می‌توان دریافت که منبع اصلی این احادیث پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است. از این رو این روایات در منابع اهل سنت نیز دیده می‌شود. بنابراین ماه رجب و روایات مرتبط با آن می‌تواند یکی از محورهای مشترک میان مذاهب اسلامی باشد. 
ماه رجب پیش از اسلام نیز دارای حرمت بوده است. پس از ظهور اسلام رجب ماه حرام قرار داده شد تا عمره کعبه بجای آورده شود. البته زیارت امام رضا (علیه‌السلام) در این ماه نیز حسنه عمره را دارد. این ماه دالان ورود به رمضان است.

28 صفر سالروز شهادت پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله تسلیت باد

آنقدر غریب است آن پیامبری را که فقط در حد صلوات می شناسیم و ای کاش هم بلند صلوات می فرستادیم!! چقدر ذکر صلوات را فراموش کردیم و بعضی هم بالکل صلوات را نمی شناسد!! واقعا معرفت ما به پیامبر فقط همین است؟ چرا زیاد سر صحبت او در میان ما نیست؛ چرا حتی یک منبر مخصوص برای پیامبر هم نشنیده ایم؟ نه از رفتار آن الگو گرفتیم و نه کردار؛ این پیامبر که در میان امتش غریب است!! برای این آمده بود تا ما را یکصدا و مطیع فرمان خدا کند..حالا همین پیامبر نه ذکری و نه تبلیغی برای او می شود!!! امت اسلامی این روزها دچار اختلاف و انشقاق شدید است. هر چند ما مسلمانان در تمام نقاط جهان از فرا رسیدن سالروز شهادت پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله اندوهناک هستیم، ولی واقعیت اینست که همه غمگین و نگران سرنوشت امت اسلامی می باشیم. اگر عزاداری و روزه های ما به معنای اینست که ما مسلمانان با اعمال و گفتارمان قلب پیامبر را شاد کرده‌ایم و بنای پیروزی از آن حضرت و عمل به قرآن کریم را داریم، چنین چیزی صحت ندارد بلکه باید اعتراف کنیم که پیامبر اسلام در میان امت خود، غریب و مهجور است.

حضرت علی علیه السلام در بعضی اوقات از مصائب و گرفتاریهای آیندگان خبر می داد و راه درمان ابتلائات آنها را گوشزد می کرد. علی علیه السلام فرمود: زمانی بر مردم خواهد آمد که چند گناه بزرگ و عمل زشت در بین آنها پدید می آید.

1- کارهای زشت آشکار می گردد و معمولی می شود. 2- پرده های عفت و شرم پاره می گردد. 3- زنا کاری و تجاوزهای ناموسی علنی می شود. 4- مالهای یتیمان را حلال می شمارند و می خورند. 5- رباخواری شیوع پیدا می کند. 6- در کیل و وزنها، کم و کاست می کنند. 7- شراب را به اسم نبیذ حلال شمرده و می خورند. 8- رشوه را به عنوان هدیه و شیرینی می گیرند. 9- به نام امانت داری خیانت می نمایند. 10-مردها خود را به شکل زنان و زنان خویش را به صورت مردها درمی آورند. 11- به احکام و دستورات نماز بی اعتنائی می کنند. 12- حج خانه خدا را برای غیر خدا (برای ریا و یا تجارت) بجا می آوردند.