اطعام از کارهای زیبا و پسندیده است؛ در قرآن کریم یکی از سبب های جهنّمی شدن جهنّمیان از زبان آنان؛ تشویق نکردن به اطعام فقیران و اطعام نکردن آنان یاد شده است: و لا نحضّ علی طعام المسکین (سوره مبارکه ماعون، آیه 3) ما بر غذا دادن بیچارگان تشویق نمی کردیم. در سیره انبیا و ائمّه علیهم السّلام؛ نمونه های فراوانی از اطعام آن بزرگواران وجود دارد. خدای متعال ،اطعام خاندان رسالت صلّی الله علیهم اجمعین را در قرآن کریم ماندگار فرمود. و سوره دهر (انسان) را در شأن ایثار و اطعام خالصانه آنها به یتیم و مسکین و اسیر نازل فرمود؛ بسیاری از مفسّران و علمای اهل سنّت نزول این آیات در شأن امیرالمؤمنین علیه السلام را پذیرفته اند. چنان که حتی علنی شدن دعوت اسلام در یوم الدّار هم همراه اطعامی بود که به امر رسول خدا صلی الله علیه و آله و توسّط امیرالمؤمنین علیه السلام انجام شد.
- ۱ نظر
- ۰۷ مهر ۹۴ ، ۰۳:۰۵