امام محمّد باقر (علیه السلام) در بین برادرانش، خلیفه و جانشین پدرش امام سجّاد (علیه السـلام) بـود و بـعـد از او بـه مـقـام امـامـت رسـیـد. امـام بـاقـر (عـلیـه السـلام) در فـضـایـل انـسـانـى و عـلم و پـارسایى، بر همه برادرانش برترى داشت و نامش در میان شـیعه و سنّى، از همه آنان بلندتر بود و در مقامهاى معنوى از همه بزرگتر و ارجمندتر بود. در مـیـان فـرزنـدان امـام حسن و امام حسین (علیهماالسلام ) از هیچ کس مانند امام باقر (علیه السلام ) علم دین، آثار، روایات، علوم قرآن و انواع فنون و آداب، آشکار نشد. باقى ماندگان از اصحاب رسول خدا (صلّى اللّه علیه و آله و سلّم) و بزرگان تابعین و رؤسـاى فـقـهـا و دانـشـمـنـدان مـسـلمـیـن، ارکـان دیـن و احـکـام اسـلام را از آن حـضـرت نقل کرده اند و او در فضل و دانش، نشانه عظیم علما و دانشمندان بود به طورى که در این راستا، ضرب المثل همه شده بود، نویسندگان و شاعران در وصف او، نثرها نوشته اند و شعرها سروده اند.
- ۰ نظر
- ۲۰ فروردين ۹۵ ، ۲۳:۵۰
