|بر بال اندیشه|

خدایـــا! من همانـــم که گــــاه خنــدانم، و گـــــاهی گریــــــان.

گــــاه شـــــکرگـــــــزارم، و گــــــاهی درحـال گــــله کـــــــــردن.

گــــــــــاه بنده ی تـــــوأم، و گــــــــــاهی بنــده ی خـــــویش!
خدای همیشگی ام! من مبتلا به گاه و بی گاه های همواره ام،

بیماری نامتعادل که همیشه به نسخه طبیب خویش عمل نمی کند!

اسیر خویشتنم؛ و گاه و بی گاه های اسارت گونه ام مرا در برگرفته است...

                             معبود آزاده ام!

ابوذر در جلسه‌ای خصوصی از پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) در باره‌ی‌ برترین آیات پرسید. پیامبر فرمودند: "آ‌یة الکرسی."(1) ز‌یرا در آن آ‌یه‌ی‌ کر‌یمه، کلمه‌‌ شر‌یف "حی قیوم" ذکر شده است. همچنین گفته شده که در آن اسم اعظم الهی است(2)، چنانکه در آن سخن از توحید و علم و قدرت مطلقه خداوند و همچنین عرش و کرسی به میان آمده است.

گرچه ممکن است سوره "فاتحة الکتاب" برترین سوره باشد، ز‌یرا خداوند در تکریم آن می‎فرما‌ید: "لقد اتیناک سبعاً من المثانی والقرآن العظ‌یم"(3)، چنانکه آن را عصاره قرآن دانسته‎اند ولی برترین سوره ‌بودنِ فاتحة الکتاب با برترین آیه بودنِ آیة‌الکرسی منافات ندارد، ز‌یرا ‌یکی مربوط به سوره است و د‌یگری مربوط به آ‌یه؛ ‌یعنی ‌یکی نسبت ‌یابی بین سوره‌هاست و د‌یگری نسبت سنجی بین آ‌یه‎ها.

پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله) در توصیه به ابوذر، آخرین آیه سوره آل‌عمران را تبیین و مصداقش را مشخص می‎کند. آیه‌‌ پایانی سوره‌‌ آل‌عمران چنین است: "‌یا ا‌یها الذ‌ین امنوا اصبروا و صابروا و رابطوا واتقوا الله لعلکم تفلحون." این آیه‌‌ شریفه گرچه مصاد‌یق فراوانی نظ‌یر مرزبانی و حفظ ثغور دارد ولی بارزتر‌ین مصداق آن، رفتن به مراکز مذهبی و انس گرفتن با عبادات د‌ینی است، از این رو رسول اکرم ‌(صلی الله علیه و آله) فرمود: "کثرة الاختلاف إلی المساجد فذلکم الرباط."(1)

رابطه آن است که انسان وقتی نماز خواند خوشحال نباشد که از عهده تکلیف بدر آمده و خود را فارغ بداند، بلکه با‌ید شوق به عبادت و لذت ارتباط و مناجات با خداوند در او حالتی ا‌یجاد کند که منتظر نوبت نماز د‌یگر باشد.

"رجب"، ماه خداست؛ ماه پربرکتی است که اعمال بسیاری برای آن ذکر شده است. باید خود را در دریای زلالش بشوییم تا پاک شویم. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: هر کس یک روز از ماه رجب را روزه بگیرد، موجب خشنودی خدا می شود و غضب الهی از او دور می گردد و دری از درهای جهنم بر روی او بسته می شود.
اعمال ماه های رجب و شعبان، جهت آماده ساختن روح برای شرکت در میهمانی ماه مبارک رمضان می باشد. برای درک عظمت ماه رمضان باید از قبل خود را آماده نمائیم. پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: ماه رجب، ماه استغفار امت من است. پس در این ماه بسیار طلب آمرزش کنید که خدا آمرزنده و مهربان است.

با مرور روایات بر جای مانده از امام باقر و امام صادق (علیهما‌السلام) می‌توان دریافت که منبع اصلی این احادیث پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) است. از این رو این روایات در منابع اهل سنت نیز دیده می‌شود. بنابراین ماه رجب و روایات مرتبط با آن می‌تواند یکی از محورهای مشترک میان مذاهب اسلامی باشد. 
ماه رجب پیش از اسلام نیز دارای حرمت بوده است. پس از ظهور اسلام رجب ماه حرام قرار داده شد تا عمره کعبه بجای آورده شود. البته زیارت امام رضا (علیه‌السلام) در این ماه نیز حسنه عمره را دارد. این ماه دالان ورود به رمضان است.

گرچه همه زمان ها مخلوق خداست لیکن برخى از آنها از شرافت و ویژگى خاصى برخوردار است. درست است که همه ماه هاى سال، پرتوى از قدرت جهان آفرین است; امّا سه ماه رجب، شعبان و رمضان، داراى امتیاز و برجستگى ویژه اى هستند. در عصر جاهلیت، مردم ماه رجب را گرامى مى داشتند.

پیامبر خدا (صلى الله علیه و آله) مى فرماید: رجب، «شهرالله الأصمّ» است; و بدان سبب آن را «اصمّ» نامیدند که هیچ ماهى به پایه عظمت آن نمى رسد; مردم زمان جاهلیت به رجب حرمت مى نهادند و آنگاه که اسلام درخشیدن گرفت، بر حرمت آن افزود. بدانید که رجب، ماه خدا شعبان، ماه من و رمضان، ماه امت من است پس هرکس یک روز از رجب را روزه بدارد، مستحقّ رضوان الهى گردد و روزه اش غضب الهى را خاموش کند و خداوند درى از درهاى جهنّم را بر او ببندد. اگر کسى به اندازه تمام زمین طلا انفاق کند، برتر از روزه یک روز آن نخواهد بود...

در عصر فعلی بواسطه وفور عوامل محرک جنسی (بد حجابی بانوان، ماهواره، وسایل چند رسانه ای، اینترنت

اگر گناه عقل را تباه می‌کند، پیشرفت‌های غرب چطور رخ می‌دهد؟!

خستگی انسان در طلب روزی حلال، خود عامل بخشش گناهان اوست و چه زیباست انسانی که می‌داند با کار و تلاش در محضر آفریدگار مورد رحمت و مغفرت قرار می‌گیرد و با توکل به او، کار خویش را با دلی پر از ایمان، یعنی طهارت روح همراه با طهارت جسم شروع می‌کند تا در زمان انجام کار و کسب رزق حلال به مقام قرب خداوند نزدیک‌تر شود و خود را در محضر محبوب خویش مشاهده نماید. تلاش چنین انسانی چونان مجاهدی فی‌سبیل‌الله است و اگر در زمان تلاش جهت کسب معیشت خانواده خویش جان به جان‌آفرین تسلیم کند بسان شهید می‌ماند و اجر و پاداش شهید به او داده می‌شود. در همین راستا پیامبر خوبی‌ها می‌فرمایند: «الْکَادُّ عَلَى‏ عِیَالِهِ‏ مِن حَلالٍ کَالْمُجَاهِدِ فِی‏ سَبِیلِ‏ اللَّه؛ آن که خانواده خویش را از حلال روزى مى‌دهد ، مانند مجاهدِ در راه خدا است».(1)

راننده ای را تصور کنید که در حال رانندگی در جاده است و ناگهان صدایی از چرخ های ماشین به گوشش می رسد. به نظر شما او در این حال چه می کند؟ شکی نیست که فورا ماشین را کنار می کشد تا بررسی کند چه اتفاقی افتاده است. به طور حتم هیچ انسان عاقلی نمی گوید: "من به راه خود ادامه می دهم؛ اگر چرخ ها مشکلی د اشته باشد وقتی از جا در بیاید، می فهمم!"

همین مسأله در بیماری های جسمی هم دیده می شود؛ ما با مشاهده برخی ضعف ها و نارسایی ها به پزشک مراجعه می کنیم و معمولا می ترسیم بی توجهی به آثار اولیه یک بیماری، عواقب سختی داشته باشد که اگر به فکر نباشیم، سبب بروز آسیب های جبران ناپذیری شود.

اکنون می خواهم نکته ای جالب را یادآوری کنم که قرآن کریم، همین مسأله را درباره خانواده مطرح می کند و می فرماید اگر احساس کردید نوعی سردی و ناهنجاری در حال نفوذ بین اعضای خانواده است، فوری به فکر اصلاح بیفتید و نگذارید در اثر بی توجهی، آن مسأله کوچک تبدیل به شکافی عمیق و مشکلی بزرگ گردد. جالب تر این است که راهکاری زیبا هم برای حل مسائل مطرح می کند؛ در این مواقع، انسان باید از برخی خواسته ها و مطالبات خود بگذرد و با کم کردن توقعات و نیز گذشت از برخی منافع، سلامت زندگی را حفظ کند.

اهواز حالا حالا بنای لرزیدن دارد,  پس لرزه ها همچنان ادامه دارد

إنشاءالله از جهت نوشتاری صحیح نیست و با قواعد درست نویسی سازگاری ندارد چون (إن) در اینجا، حرف شرط است و (شاء) فعل است و دو کلمه اند و قاعدتا باید منفصل و جدا نوشته شوند و (شاید تسامحا قبول کنیم که قرینه مقامیه و سیاق کلام متکلم، دال بر معنای مورد نظر اوست و توهم اشکال را بر طرف کنیم) ولی مطلبی که در این پست گذاشته تحت این عنوان، که معنای انشاءالله (متصل): ما خدا را ایجاد کرده ایم نمی تواند این مطلب درست باشد. زیرا آنچه بمعنای ایجاداست فعل انشاء بفتح همزه اول و رفع همزه آخر است می باشد تا معنای نوشته شده درست بیاید. و دیگر اگر به معنای فعل هم بگیریم، خداوند فاعل است. چون ضمیرمتکلم اصلا در این جا وجود ندارد که بتوان فاعل فعل باشیم و انشاء اگر بفتح همزه باشد بمعنای ایجاد وپدید آوردن است در حالی که در اینجا بکسر ان شرطیه است. این فرد که چنین اشکالی کرده با آیه 35 سوره واقعه -إنا أنشأناهن إنشاء- اشتباه گرفته است. چونکه معنای آیه میشود -ما آنان را به وصفی ناگفتنی پدید آورده ایم- و در پایان; انشاءالله چه به صورت متصل نوشته شود (انشاءالله) و چه به صورت منفصل (ان شاء الله) در هر دو صورت به یک شکل تلفظ می شود یعنی (إن شاءالله) تلفظ می شوند (به کسر همزه ان) و هیچکس أنشاءالله تلفظ نمی کند (به فتح همزه ان) بنابر این در هر دو صورت تغییری در معنا ایجاد نمی شود.

این نرم افزار شامل زیارات و ادعیه مخصوص شب قدر - سخنرانی موضوعی - نوحه های مخصوص شهادت حضرت علی (علیه السلام) - فضیلت های شب قدر می باشد:
بخش زیارات و ادعیه شامل:
- دعای مخصوص شب های قدر
- زیارت امام حسین (علیه السلام) در شب های قدر
- دعای جوشن کبیر
- زیارت عاشورا
- دعای قرآن به سر گذاشتن
- دعای سلامتی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)
در این قسمت فایل صوتی هر یک از ادعیه و زیارات به صورت مجزا قابل دانلود می باشد.

بعضی از وقت ها دلم می خواهد بعد از نماز با خدای متعال گفتگو کنم و بگویم:

سپاس خدایی را که یکتا و بی نیاز است که نه کسی فرزند اوست ونه او فرزند کسی است و نه هیچکس مثل و مانند و همتای اوست.

گاه گاهی دلم گرفته، انگار گمشده ای دارم وقت نماز که می رسد و با خدای سبحان ارتباط برقرار می کنم. بعد از اتمام نماز با خدای خویش درد دلی می کنم و با خود می گویم: سپاس که چنین خدایی دارم که تکیه گاه و توکلم همیشه به اوست.

خدایا! ای مهربانتر از مادر و ای بهترین محبوب... از تو خواهشی دارم، خواهش من چیزی نیست که یک برده از مولایش می خواهد، برده از مولا آزادی می خواهد ولی من این را نمی خواهم. خواهش من چیزی نیست که یک رعیت از پادشاه می خواهد، رعیت از مولا پول می خواهد، طلا می خواهد، زندگی می خواهد، اما من هیچ یک از اینها را از تو نمی خواهم؛

خواهش من اینست: خود را به من بشناسان آنطور که باید تو را بشناسم، آن طور که دوستانت تو را شناخته اند. طوری که بدانم بنده تو بودن کمال آزادگی است و دوست داشتن تو بالاترین ثروت است.

الهی! می خواهم آنطور که تو دوست داری باشم می خواهم آنطور باشم و آنطور زندگی کنم که دوستانت زندگی می کنند. پس دوستانت را هم به من بشناسان تا بتوانم مانند آنها باشم.

فیسبوک: آخرین بازدید؛ 14 دقیقه قبل

گوگل پلاس: آخرین بازدید؛ 7 دقیقه قبل

ویچت: آخرین بازدید؛ 2 دقیقه قبل

  وایبر: آخرین بازدید؛ 12 دقیقه قبل

واتساپ: آخرین بازدید؛ 1 دقیقه قبل

قرآن: آخرین بازدید...

ألم یأن للذین آمنوا أن تخشع قلوبهم لذکر الله

آیا وقت آن نرسیده است که دلهاى مؤمنان در برابر ذکر خدا و آنچه از حق نازل کرده است خاشع گردد؟!

چرا در عصر ما اعتکاف در ماه رجب صورت می گیرد در حالی که روایات، فضیلت زمان اعتکاف را منحصر در ماه رمضان بر شمرده است؟

تردیدی نیست که در هر زمان که روزه صحیح باشد، اعتکاف نیز صحیح است؛ ولی از متون دین استفاده می شود که بهترین زمان برای انجام آن، ماه رمضان به ویژه دهه آخر آن است. اعتکاف در ماه رجب، هر چند در متون دینی به صورت صریح و روشن یافت نمی شود، اما در برخی روایات آمده از امام سجاد علیه السلام می فرماید: لقضاء حاجة مؤمن أحب إلى الله من صیام شهرین متتابعین و اعتکافهما فی المسجد الحرام « برآورده کردن نیاز برادر مؤمن بهتر است از دو ماه روزه پی در پی در مسجد الحرام و دو ماه اعتکاف در آن مکان مقدس »  عوالی اللآلی ج 1 ص 113

در این حدیث به طور ضمنی اعتکاف در ماه های حرام از جمله ماه رجب، یادآوری شده است. افزون بر آن، خصوص ایام البیض ماه رجب سفارش فراوان به روزه داشتن، دعا کردن و برآورده شدن حاجات و مانند آن شده است و شاید این امر نیز باعث اهمیت اعتکاف در ماه رجب گردیده است، لذا این گفته برخی نویسندگان که در خصوص ماه رجب روایاتی یافت نشده، صحیح به نظر نمی رسد.

در کنار کد شهرها و کشورها آنچه از اهمیت بیشتری برخوردار است

کودکی با پاهای برهنه بر روی برف ها ایستاده بود و به ویترین فروشگاهی نگاه می کرد..

زنی در حال عبور او را دید. او را به داخل فروشگاه برد و برایش لباس و کفش خرید. و گفت مواظب خودت باش. کودک به چشم های زن خیره شد و پرسید: ببخشید خانم شما... شما... خدا هستید؟ زن لبخند زد و پاسخ داد: نه... من فقط یکی از بنده های خدا هستم. کودک گفت: مطمئن بودم که با او نسبتی دارید... گاهی دیده اید کسانی را که به خاطر نسبت داشتن با شخص بزرگی مباهات می کنند؟

به راستی چه افتخاری بالاتر از اینکه ما با خدا نسبت داریم!‍ انسانها خدا نمی شوند، اما می توانند خدا گونه شوند و انسان خدا گونه، کارهای خدایی می کند.

عبدی طعنی تکن مثلی، تقل للشیء کن فیکون. (حدیث قدسی)

مردی مجوسی پسرش را دید که در ماه مبارک رمضان آشکارا غذا می خورد،

به ابو سعید گفتند: فلان شخص روی آب راه می رود.

جواب داد: ماهی و قورباغه هم روی آب راه می روند.

دیگری گفت: فلانی در هوا راه می رود.

جواب داد: تمام پرندگان هم این عمل را انجام می دهند.

گفتند: کسی هست که در ظرف یک روز بلکه کمتر، از مشرق به مغرب می رود.

ابو سعید گفت: شیطان هم این کار را می کند.

گفتند: پس کمال انسان در چیست؟

گفت کمال و بزرگواری انسان در آن است که در ظاهر با مردم و در باطن با خالق سبحان باشد.

بر اساس آنچه از قرآن کریم به دست می آید هر گناهی قابل بخشش است

امر به معروف و نهی از منکر

المؤمن مرآه المؤمن: مؤمن آینه مؤمن است

(می خواهید شبیه یک آینه باشید؟!)

وپژگی یک آینه:

هر عیبی را به اندازه نشان می دهد

عیب را بدون سر و صدا می گوید

عیب را رو به رو می گوید نه پشت سر

آینه ناراحتی و کینه به درون خود راه نمی دهد

آینه فقط زشتی ها را نشان نمی دهد

آینه فقیر و ثروتمند را نمی شناسد (یعنی برای آینه مقام و مال و...مهم نیست)

آینه هر چیز را که می گوید بدون غرض می گوید

آینه حتی اگر بشکند یا خرد شود ولی باز حقیقت را می گوید

اگر آینه غبار گرفته باشه نمی تواند به خوبی تصویر را نشان دهد (اول غبار خود را پاک کن سپس غبار دیگران را پاک کن)

نکته: پس سعی کنیم با برادر دینی خود اینگونه باشیم.

گفت: دعایم کنید! روزگار بر من سخت گرفته.

فرمود: هرگز!

با تعجب پرسید: چرا؟

امام صادق علیه السلام ادامه داد: خدا برای هرچیز راهی گذاشته؛

راه رسیدن به روزی، پی جویی است نه دعایی کنج خانه.

همانگونه که بار کج به منزل نمی رسد، راه کج هم به مقصد نمی رسد.

حتی اگر از این راه، گذرش به خانه ولی خدا بیافتد.

جالب است در ادامه بخوانید

خدا همه حرف ها را ساده گفت. حرف مشکل نگفت هیچ. این همه را هم که فرستاد هیچ کدامشان حرف مشکل نگفتند. همه ساده حرف زدند. همه حرف های ساده گفتند. تکراری هم گفتند. هیچ کدام از حرف هاشان جدید نبود. همان حرف هایی بود که قبلا هم شنیده بودی و روی لوح سینه ات نوشته بودند.آن حرف ها پاک شدند اما ردشان هست. از همان ردشان است که تو خوب را از بد تشخیص می دهی. عین صاحب کفش که از رد کفشش می شناسیش. خب اشتباه هم میکنی ولی گاهی.

اگر سحر همین طور که خواب بودی یک باره بیدار شدی، دیدی سحر است...

مرحوم حضرت آیت الله شیخ حسنعلی نخودکی اصفهانی حدیثی را از حضرت مولا بدینگونه نقل می فرمودند که حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در اوصاف " سگ" می فرمایند: طوبی لمن عیشه کعیش الکلب، ففیه عشرة خصال فینبغی ان یکون کلها للمؤمن: خوشا به حال کسی که زندگیش چون زندگی سگ باشد. در این حیوان ده خصلت است که مومن به داشتن آنها سزاوار است

الاول: لیس له مقدار بین الخلق و هو حال المساکین
آنکه سگ را در میان مردمان قدری نیست و این حال مسکینان است
الثانی: ان یکون فقیرا لیس له مال و لا ملک و هو صفة المجردین
آنکه مالی و ملکی ندارد و این همان صفت مجردین است -مجردین یعنی کسانی که به مقام تجرد نائل شده اند- و از همه چیز و همه کس حتی خود فارغ شده اند
الثالث: لیس له مأوی معلوم و الارض کلها له بساط و هو من علامات المتوکلین
آنکه او را خانه و لانه ای معین نیست و همه زمین بساط اوست واین علامت متوکلان است
الرابع: ان یکون اکثر اوقاته جائعا و هم من دأب الصالحین
 آنکه اغلب اوقات گرسنه است و این عادت صالحان است
الخامس: إن ضربه صاحبه مأة جلدة لا یترک بابه و هو من علامات المریدین
آنکه اگر صد تازیانه از صاحب خود بخورد در خانه او را رها نمی کند واین صفت مریدان است
السادس: لا ینام من الیل الا الیسیر و ذلک من اوصاف المحبین
آنکه شب هنگام بجز اندکی نمی خوابد و این از اوصاف محبین است
السابع: انه یطرد و یجفی فیجیب و لا یحقد و ذلک من علامات الخاشعین
آنکه رانده می شود و جفا می بیند لکن چون بخوانندش بدون دلگیری باز می گردد و این از علامات خاشعین است
الثامن: رضی بما یدفع صاحبه من الاطعمة و هو حال القانعین
آنکه به اضافه طعام صاحبش راضی است و این حال قانعین است
التاسع: اکثر عمله السکوت و ذلک من علامات الخائفین
آنکه بیشتر اوقاتش خاموش است و این از علامات خائفین است
العاشر: اذا مات لم یبق منه المیراث و هو حال الزاهدین
آنکه چون بمیرد میراثی بجای نگذارد و این حال زاهدان است

منابع:
نشان از بی نشانها، چاپ هجدهم، ج اول، ص 310
نشان از بی نشانها، چاپ هجدهم، ج اول، ص 310
تحریر المواعظ العددیة، ص 387- 388

ثمین و ماء مَعین چاپ دوم صفحه 457 ـ تالیف آیت الله سید مجتبی حسینی میر صادقی زنجانی
لئالی الأخبار ج 5 ص 5  

حضرت امام صادق علیه السلام فرموده است: در شگفتم برای کسی که از چهارچیز بیم دارد، چگونه به چهار کلمه پناه نمی برد!
1- در شگفتم برای کسی که ترس بر او غلبه کرده، چگونه به ذکر«حسبنا الله ونعم الوکیل» (آل عمران173) پناه نمی برد. در صورتی که خداوند به دنبال ذکر یاد شده فرموده است: پس (آن کسانی که به عزم جهاد خارج گشتند، وتخویف شیاطین در آنها اثر نکرد وبه ذکر فوق تمسک جستند) همراه  با نعمتی از جانب خداوند (عافیت) وچیزی زاید بر آن(سود در تجارت) باز گشتند، وهیچگونه بدی به آنان نرسید.
2- در شگفتم برای کسی که اندوهگین است چگونه به ذکر «لا إله إلا أنت سبحانک إنی کنت من الظالمین»(سوره انبیاء87) پناه نمی برد. زیرا خداوند به دنبال این ذکر فرموده است: «پس ما یونس را در اثر تمسک به ذکر یاد شده، از اندوه نجات دادیم وهمین گونه مؤمنین را نجات می بخشیم.»(سوره انبیاء88)

چه کنیم تا در نماز حواسمان پرت نشده و توجه مان به خدای تعالی باشد؟

در جواب این سؤال، به توصیه ای از حضرت آیة الله العظمی وحید خراسانی توجه کنیم:

بعضی از اموری که برای حضور قلب در نماز سفارش شده است عبارتند از:

اول: وضو را باتوجه و حضور قلب انجام دهد از امام رضا(علیه السلام) روایت شده که وضو موجب طهارت و تزکیه‌ی دل است (وسائل الشیعه 1/367 ابواب وضو باب1 حدیث 9)

دوم: در عظمت نماز و در روایاتی که درباره‌ی نماز وارد شده تأمّل نماید.